pokaz koszyk
rozwiń menu
tylko:  
muzyka:

Emil Gilels plays Beethoven Piano Concertos

autor:

Emil Gilels

Dane szczegółowe:
Wytwórnia: Brilliant Classics
Rok wyd.: 2011
Rodzaj nośnika: twarda
EAN: 5028421942919
Data: 2012-04-02
pozycja niedostępna

Opis albumu:

Seria Rosyjskie Archiwa (Russian Archives) przygotowana przez Brilliant Classics jest jedną z najszerszych kolekcji pokazujących bogatą historię XX-wiecznej Rosji (lub Związku Radzieckiego) przez zestawy płyt jednego artysty, prezentujące często legendarnych muzyków. Ta seria trzypłytowych zestawów ukazuje tę ideę jak najwierniej, prezentując artystów w ich własnym unikalnym repertuarze, który (rzecz dość oczywista) zawiera często muzykę rosyjską. Czyj Skriabin jest bardziej autentyczny niż Sofornitzkiego? Kto potrafi uchwycić Słowiańską duszę lepiej niż Ojstrach w rosyjskich Koncertach Skrzypcowych? Który wiolonczelista był bliżej związany z kompozytorami Szostakowiczem i Prokofiewem niż Rostropowicz? Seria ta daje świadectwo wyjątkowemu dziedzictwu, często zbyt rzadkie w obliczu jednorodności dzisiejszej globalizacji kulturalnej.

Emil Gilels należy do wybranej grupy najlepszych pianistów XX wieku. Urodzony w Odessie w 1916 roku, rozpoczął naukę w wieku 5 lat, a swój pierwszy publiczny recital dał w wieku 13 lat. Następnie uczył się w konserwatoriach w Odessie i Moskwie, i co niezwykłe w 1936 roku pozwolono mu na występ poza Związkiem Radzieckim. Jego debiut amerykański został opóźniony przez II Wojnę Światową i odbył się w 1955 roku, z wielkim sukcesem. Po raz pierwszy występował w Wielkiej Brytanii w 1953 roku.

Gilels jako pierwszy grał VIII Sonatę Prokofiewa, którą kompozytor mu zadedykował.

Harold C Schonberg opisał Gilelsa jako ?silnego, wyrazistego pianistę, raczej obiektywnego w interpretacji, który nie pozwalał, aby muzyka go zdetronowała emocjonalnie?: podejście, które jest idealnie dopasowane do koncertów Beethovena, jak można się przekonać słuchając tych płyt.

? ?Co ciekawe Gilels nie obawia się szerokich gestów, nagłych retorycznych zagęszczeń melodii, które w mniej zdolnych rękach wydawałyby się niestosowne. W fascynującym Adagio grazioso, Gilels dorównuje Kempffowi w elegancji koloratury w części otwierającej, a przerasta go w swoich poważnych wykonaniach interludiów molowych? Gramophone June 1976 (Sonata nr 12).

Muzyka „Emil Gilels plays Beethoven Piano Concertos” - oprawa twarda - Wytwórnia: Brilliant Classics.