Zwycięstwo miłości. Medytacje biblijne o Krzyżu

Opis książki:

"Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał" (Łk 24,5-6). Jezus żyje! Śmierć nie pochłonęła na zawsze tego Syna, w którym Ojciec sobie upodobał. On żyje i przewodzi nam w życiu codziennym, w naszej pracy, w miejscach, gdzie przeżywamy nasze trudności i nadzieje.
Chrześcijanin to ten, kto głosi, że Jezus prawdziwie zmartwychwstał. Nie tylko ten, kto kierując się pewnym religijnym instynktem ogólnikowo stwierdza, że istnieje dobry Bóg; albo ten, kto utrzymuje, z etycznego punktu widzenia, że powinniśmy się wzajemnie miłować. Zmartwychwstanie Jezusa znajduje się w centrum naszej wiary, o czym przypomina św. Paweł: "Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie" (Rz 10,9). Zaś apostoł Piotr woła: "Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo nas zrodził do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie" (1 P 1,3-4). Apostołowie nazywają siebie świadkami zmartwychwstania Pana (Dz 1,22), gdyż wiedzą, że zwycięstwo Jezusa nad śmiercią stanowi serce Ewangelii, Dobrej Nowiny, której doświadczyli i do której przekazywania zostali wezwani. Zmartwychwstały Jezus odsłania oblicze Boga Ojca, cechującego się wszechmocą, którą należy rozumieć jako możliwość i wolę nieskończonego daru z Siebie dla ludzi. Ukrzyżowany i zmartwychwstały Jezus jest Panem, który wraz z Ojcem dzierży w dłoni naszą historię, daruje nam Ducha Świętego i posyła Kościół, by głosił, że "Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał" (J 3,16). Dzięki temu, że Jezus zmartwychwstał my zostaliśmy wyzwoleni z naszych grzechów, ze strachu przed śmiercią, i mamy nadzieję na nasze zmartwychwstanie; dzięki zmartwychwstałemu Jezusowi zostaliśmy wyzwoleni ze smutku i nonsensu, aby móc przeżywać życie pełne znaczenia i doznawać istotnego pocieszenia. Wierzyć w Jezusa zmartwychwstałego to wierzyć, że zostaliśmy wezwani, by żyć z Nim jako Jego dzieci, to wierzyć w Boga, który kocha świat, to wierzyć, że istnieje przyszłość dla wszystkich, że tą przyszłością jest zwycięstwo dobra, miłości, sprawiedliwości i życia i że ta przyszłość jest na zawsze.
Wiara w zmartwychwstałego Jezusa nie doprowadziła jednak chrześcijan do ucieczki w świat idealny, wolny od konfliktów, cierpienia i śmierci. Właśnie zmartwychwstanie Jezusa popchnęło wierzących, by nie zapomnieli o Jego męce i śmierci, lecz podjęli refleksję nad sensem cierpienia, które poprzedziło owo zmartwychwstanie, pomogło im w zgłębianiu tajemnicy boleści i krzyża Jezusa oraz w dostrzeżeniu ich pozytywnych aspektów. Chrześcijanie zrozumieli, że pomiędzy krzyżem i zmartwychwstaniem istnieje ścisła więź; śmierć Jezusa i Jego zmartwychwstanie nie są dwoma oderwanymi od siebie momentami albo dwoma fazami następującymi po sobie jedynie chronologicznie, lecz są dwoma momentami, które nie mogą być od siebie oddzielane, ponieważ z nich wypływa tożsamość Jezusa, naszego brata, Syna Bożego i Pana, z nich wypływa tożsamość Boga Ojca, a więc nasza tożsamość i powołanie. Ten, który umarł w pełnej synowskiej miłości do Ojca i w pełnej solidarności z ludźmi, nie pozostał więźniem śmierci, ale stał się "ustanowionym według Ducha Świętości pełnym mocy Synem Bożym przez powstanie z martwych" (Rz 1,4). Jak mówi hymn z Listu do Filipian (Flp 2,6-11), śmierć Jezusa, właśnie dlatego że została przyjęta z posłuszeństwem Ojcu i miłością, stała się Jego drogą ku pełni chwały: po synowsku przyjął On słabość cia-ła i dlatego został ustanowiony Panem, przyoblekł się w moc Ducha i jest w stanie dać swoje życie ludziom i ich uświęcić.
Dlatego też, chociaż męka chronologicznie trwała niewiele godzin, chrześcijanie zrozumieli, że był to kulminacyjny moment ziemskiego życia Jezusa. "Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie" (1 Kor 11,26). Apostoł Paweł nie mówi: "Głosicie śmierć Jezusa", lecz: "Głosicie śmierć Pana". Za każdym razem, gdy spra-wujemy Eucharystię, głosimy sens i owoc tego cierpienia i tej śmierci, które uczyniły Jezusa Syna doskonale posłusznym, a przez to Panem historii, pierworodnym bratem ludzi, zdolnym nadać wartość naszemu cierpieniu i śmierci, przemienić je w momenty dziecięc-wa, a co za tym idzie zbawienia.
Ewangelie poświęcają wiele miejsca męce i śmierci Jezusa: podkreślają, że zapowiadał On ją wielokrotnie, zarówno w formie otwartej, jak i ukrytej, i obszernie opowiadają o tym wydarzeniu. Poruszeni wiarą Ewangeliści przedstawiają mękę i śmierć Jezusa jako centralne wydarzenie historii zbawienia: tam miłość Ojca do Jezusa i do nas znajduje swój najwyższy wyraz, tam urzeczywistnia się odpowiedź Jezusa przepełniona miłością do Ojca i do nas. Tam objawiło się oblicze Boga i narodził się nowy człowiek. Również wcentrum orędzia apostoła Pawła i refleksji całego Nowego Testamentu znajduje się mądra i potężna miłość Boga do nas, którą Jezus Chrystus objawił nam przez swoją Paschę.
Droga proponowana w tej książce składa się z trzech etapów.
W pierwszym etapie zatrzymujemy się przy hymnie o ogołoceniu Chrystusa z Listu do Filipian św. Pawła. Medytujemy nad tym tekstem, który wysławia mękę i śmierć Jezusa jako docelowy punkt drogi ku pełnej solidarności z ludźmi, podjętej przez Niego w posłuszeństwie Ojcu. Hymn ten głosi wywyższenie i powszechne panowanie, którymi Ojciec obdarzył Syna.
Drugi etap to refleksja nad trzema momentami męki Jezusa: nad opisanym przez ewangelistę Marka z ogromnym smutkiem, przeżywanym przez Niego w ogrodzie w Getsemani, nad zbawieniem darowanym dobremu łotrowi i nad Jego synowskim powierzeniem się Ojcu na krzyżu, wydarzeniami opowiedzianymi przez ewangelistę Łukasza. W Getsemani i na krzyżu Jezus modlił się do Ojca i otrzymał od Niego siłę do przeżycia cierpienia i śmierci jako liturgii głębokiej komunii; stał się w ten sposób doskonałym Synem, zdolnym do uczynienia również nas dziećmi Bożymi; stał się nowym Adamem, który z pozornego opuszczenia przez Boga uczynił miejsce całkowitego oddania się Jemu.
W trzecim etapie, prowadzeni przez nauczanie św. Pawła (niektóre fragmenty Listu do Hebrajczyków i Apokalipsy), będziemy się starali zobaczyć, jak pierwsi chrześcijanie rozumieli, celebrowali i głosili synowskie poddanie, z którym Jezus przyjął śmierć za nas: przez śmierć Syna Bóg wszedł w wygnanie naszego cierpienia i śmierci; ukazał nam, że Jego mądrość i moc polegają na darze z siebie, na zatroskaniu naszym ubóstwem. Kontemplując Ukrzyżowanego, chrześcijanie zrozumieli, że ludzie moga uważać się za umiłowanych i zbawionych przez Boga, to znaczy oddanych na zawsze w ręce Tego, który jest Ojcem wszystkich, i zdolnych do wejścia z Chrystusem, przez Ducha Świętego, w relacje miłości Trójcy Świętej.

Książka "Zwycięstwo miłości. Medytacje biblijne o Krzyżu" - Lorenzo Zani - oprawa miękka - Wydawnictwo Jedność.