Zanikające granice. Antropologizacja nauki i jej dyskursów

Opis książki:

Książka dobrze wpisuje się w podstawową debatę nic tyle może dotyczącą "granic", bo te są od dawna rozmyte i zanikają w ramach podejmowania konkretnych badań, ile raczej analizującą konsekwencje owej ksenogamicznej siły wrażliwości, nachylenia i warsztatu antropologicznego, posiadającego tak wielką dziś siłę przyciągania. Co ważne, autorzy książki przyjmują do wiadomości i radują się faktem, iż ich macierzysta dyscyplina (albo dyscyplina, którą jako fachowcy pokrewnych dziedzin wiedzy uczynili własną) jest obecna w dyskursach niemal wszystkich dyscyplin badających kulturę i społeczeństwo z różnych perspektyw. Nie martwi ich - jak poprzedników — groźba utraty autonomii, odrębności, statusu, tzw. pola badań czy inne jeszcze "strachy" tradycyjnie nastawionych badaczy antropologii modernistycznej. Wręcz przeciwnie: z faktu, że antropologia stała się powszechną własnością i pożądaną perspektywą oglądu świata, wyciągają taki oto wniosek, że tym bardziej winno to dopingować antropologów do budowania takiego jej otwartego modelu, który sprawdzi się w ogółnohumanistycznych zmaganiach z tak trudną materią, którą zwykło się zwać ludzką kulturą.
prof. dr hab. Wojciech J. Burszta
...jest to bardzo dojrzała książka traktująca o tym, mówiąc szeroko, jak w ogóle uprawiać humanistykę, z jakich czerpać inspiracji, z jakiej metodologii - "miękkiej" czy "twardej", "obiektywnej" czy "subiektywnej1", czy w końcu korzystać z wątków intymnych, ocierających się o tajemnicę autobiograficzną. Jest to także książka, w dużym stopniu prowokacyjnie i podświadomie, stawiająca pytanie o swoistość antropologii, o granice jej uprawiania. Dostrzegam odwagę w formułowaniu pytań epistemologicznych, badawczych, a także otwartość metodologiczną, a ponadto zuchwałość i wolność interpretacyjną. Z tomu jawi się antropologia jako nauka m.in. podkreślająca złożoność systemów oraz jednostkowych, podmiotowych ich egzemplifikacji. Mocno podnosi się tu kwestię dialogu między nimi, szukania zarówno kontrowersji, jak i konsensusu, genezy "stawania się" Czegoś, Kogoś, ja, Innego, Obcego, ciągłej zmiany pozycji między podmiotem a przedmiotem.
prof. dr hab. Waldemar Nowak

Książka "Zanikające granice. Antropologizacja nauki i jej dyskursów" - Adam Pomieciński, Sławomir Sikora (red.) - oprawa miękka - Wydawnictwo Biblioteka Telgte. Książka posiada 284 stron i została wydana w 2009 r.