Z pamiętników młodej mężatki

Opis książki:

22 października (...) Jego matka, oglądając moją bieliznę, zapytała mnie: - Czy to perkalowe Zawstydziłam się strasznie, bo sama nie wiem, czy rzeczywiście bielizna moja wyprawna perkalowa czy płócienna. Wiem, to jedno, że rodzice dali mi, co mogli i ile mogli. Tak samo i posag. (...) To dziwna rzecz! zaledwie trzy dni mój mąż jest moim mężem, a zaczynam się go bać nie na żarty. Zresztą i dawniej, przed ślubem - kiedy się jeszcze o mnie starał, bałam się go ciągle. Właściwie nie bałam się jego samego, ale jego niezadowolenia. A on był ciągle niezadowolony i tak badawczo po wszystkich katach patrzył, kiedy siedział przy stole i niby ze wszystkimi rozmawiał. ja z nim rozmawiać nigdy nie mogłam, bo nas samych nigdy nie zostawiali w pokoju. Jak nie było mamy, to była moja młodsza siostra Kazia. Myślałam, że jak za mąż za niego pójdę, to będziemy mogli nagadać się do woli. Ale jest jakoś inaczej, niż ja przypuszczałam. 6 listopada "Czy Pani każe wziąć pierwszą krzyżową" Odpowiedziałam: "Naturalnie, moja Magdaleno! naturalnie!", ale nic nie wiem, co to za pierwsza krzyżowa. Wiem, że są gamy krzyżowe i bemolowe, ale o mięsie nie mam najmniejszego pojęcia. Wczoraj nagle przy obiedzie Julian zapytał, czy moja mam chodziła w piątek na miasto. Zmarszczyłam brwi i odpowiedziałam, że nie. Parsknął śmiechem i rzuciwszy na stół serwetę, zawołał: "Byłen tego pewny!" Z trwogą pomyślałam, czy to nie jest aluzja dla skłonienia mnie do chodzenia z Magdaleną na targ piątkowy. Jeszcze by tego brakowało! Mama mówiła, ze przekupki pań nie lubia na targu i mówią umyślnie brzydkie wyrazy, żeby oduczyć panie od chodzenia razem z kucharkami na targ. A zresztą nie mam odpowiedniego ubrania. Mam nowy żakiet i ładną pelerynę, przecież w tym po targu chodzić nie będę. Gabriela Zapolska Urodzona 30 marca 1857 we wsi Podhajce pod Łuckiem w rodzinie ziemiańskiej. Uczyła się w zakładzie Sacré Coer oraz w prywatnym Instytucie Wychowawczo-Naukowym we Lwowie. W 1876 wyszła za mąż za porucznika gwardii carskiej Konstantego Śnieżko-Błockiego, szybko jednak od męża odeszła, małżeństwo unieważniono w roku 1888. W roku 1912 wzięła udział w zorganizowanej w Pradze Wystawie Pracy Kobiety Polskiej; została członkiem komisji artystycznej Teatru Premier, współpracowała z lwowskim Teatrem niezależnym. Po zajęciu Lwowa przez wojska rosyjskie prowadziła przez pewien czas cukiernię. Zmarła 17 grudnia 1921 we Lwowie, pochowana na cmentarzu Łyczakowskim. Debiutowała opowiadaniem pt. Jeden dzień z życia róży (1881), ogłaszała nowele i powieści w prasie lwowskiej, następnie warszawskiej. Jej utwory: opowiadanie Małaszka (1883), powieści Kaśka Kariatyda (1885-1886), Przedpiekle (1889) stały się przedmiotem polemik, wywołały oburzenie konserwatywnej krytyki ze względu na dominujący w nich naturalizm; w powieściach O czym się nie mówi (1909) i O czym się nawet myśleć nie chce (1914) podjęła problematykę prostytucji i chorób społecznych. Książek teraz na rynku bez liku, Lecz Zapolską poczytaj, laiku. Jak w mężowskim być guście I nie ulec rozpuście, Młoda żona pisze w pamiętniku. (Zofia Papużanka)

Książka "Z pamiętników młodej mężatki" - Gabriela Zapolska - oprawa miękka - Wydawnictwo UNIVERSITAS.