Wiersze

Opis książki:

Holub posługuje się zarówno w swych pierwszych tomach, jak i później, niemal wyłącznie wierszem wolnym i (z wyjątkiem debiutu) nierymowanym, silnie sprozaizowanym. Nie znosi patosu. Preferuje leksykę codzienną, potoczną, stara się być jasny i zrozumiały.
Późniejsze wiersze Holuba świadczą o pewnym przesunięciu akcentów, zwrocie w kierunku liryki intelektualnej, silnie zaprawionej ironią, paradoksem, sceptycyzmem, nierzadko pełnej sarkazmu. Poezja ta wzbogaca się o wymiar wątpliwości, relatywizmu, a niekiedy nawet irracjonalizmu i metafizyki.
Z czasem jeszcze bardziej nasila się skłonność poety do słów i zwrotów przynależnych naukom ścisłym, a zwłaszcza biologicznym i do terminologii medycznej. Występują one w funkcji metafor.
W niektórych utworach poeta nawiązuje też do rzeczywistości politycznej Czechosłowacji lat osiemdziesiątych. Na przykład w wierszu Syndrom Placu Wacława z tomu Syndrom zanikowego płuca już sam tytuł każe myśleć o zespole chorobowym (skoro jest to "syndrom Placu Wacława", centralnego punktu stolicy państwa, domyślamy się, że choroba toczy państwo właśnie), a wzmianka o "schizofrenicznym kosie" pozwala przenieść przymiotnik "schizofreniczny" na całą czechosłowacką rzeczywistość.
Od początku swej drogi twórczej Holub stara się jak ognia unikać w swych utworach abstrakcji, zdecydowanie opowiada się po stronie literatury nasyconej materią życia, wiernej rzeczywistości. Dąży do poezji racjonalnej, dokładnej, opartej na skrócie. Stara się jej promieniami prześwietlić współczesny świat i współczesnego człowieka, by móc postawić precyzyjną, jednoznaczną i wyczerpującą diagnozę.
Leszek Engelking, fragmenty posłowia "Precyzyjna diagnoza"
Wydanie dwujęzyczne.

Książka "Wiersze" - Miroslav Holub - oprawa miękka - Wydawnictwo Świat Literacki.