Warszawskie Pandekty. Antiocha na tle cerkiewnosłowiańskiej tradycji piśmienniczej. Różnice leksykalne i słowotwórcze

Opis książki:

(...)Niniejsza praca nie ma charakteru pełnej monografii zabytku, choć podejmuje próbę przedstawienia warszawskich ,,Pandektów Antiocha" szerszemu gronu slawistów poprzez ich pewną charakterystykę paleograficzną i tekstologiczną. Praca poświęcona jest przede wszystkim słownictwu i słowotwórstwu ,,Pandektów" warszawskich na tle cerkiewnosłowiańskiej tradycji piśmienniczej, tzn. w porównaniu z najstarszym tekstem słowiańskim ,,Pandektów" (XI w.) oraz tekstem rękopisu z tego samego okresu (XV w.), przechowywanego w Moskwie. Przedmiotem analizy jest warszawski rękopis ,,Pandektów", nie zaś ,,Pandekty" w ogóle. Uwzględniony został aspekt wierności tłumaczenia rękopisu warszawskiego wobec oryginału, tak więc wyłonione różnice leksykalne i słowotwórcze porównano z greckim tekstem ,,Pandektów Antiocha", jako najbliższym oryginałowi greckiemu. Materiał zebrany został poprzez porównanie rękopisu warszawskiego (BOZ) z dwoma dostępnymi rękopisami: XI-wiecznym Woskr. 30 (V) oraz XV-wiecznym Woskr. 31. (Q), a następnie poprzez zestawienie otrzymanych różnic z greckim tekstem zawartym w ,,Patrologiae Graecae cursus completus".
W oparciu o zebrany materiał podjęta została próba wyjaśnienia zaobserwowanych różnic. Skoncentrowano się głównie na różnicach między warszawskimi ,,Pandektami Antiocha" a najstarszym porównywanym tekstem słowiańskim, by choć hipotetycznie móc wnioskować o przynależności BOZ do tej samej bądź innej tradycji przekazu ,,Pandektów" oraz o ich stosunku do PG. Mniej interesujące okazały się wyniki zestawienia BOZ z rękopisem Q, z uwagi na zbliżony czas powstania obu rękopisów. Ciekawym mogłoby być prześledzenie zmian leksykalnych i słowotwórczych w obrębie tekstu Pandektów na przestrzeni wieków. Znane są wszak rękopisy XI, XII-XIII -wieczne, XIV w., kilka z XV w., z I i II połowy wieku XVI, z XVII i początku XIX wieku. Jednak pozyskanie mikrofilmów do pracy jest niezmiernie trudne, czasochłonne i kosztowne. Wydaje się jednak, że zajęcie się samym tylko rękopisem warszawskim również jest godne wysiłku, zwłaszcza że należy on do niezbyt licznej grupy rękopisów cerkiewnosłowiańskich w Polsce, a niewiele z nich doczekało się większych opracowań(...)

Książka "Warszawskie Pandekty. Antiocha na tle cerkiewnosłowiańskiej tradycji piśmienniczej. Różnice leksykalne i słowotwórcze" - Alicja E. Żaguń - oprawa miękka - Wydawnictwo Uniwersytet Mikołaja Kopernika.