Dane szczegółowe: | |
Wydawca: | Dom Wydawniczy ELIPSA |
Rok wyd.: | 2013 |
Oprawa: | miękka |
Ilość stron: | 348 s. |
Wymiar: | 170x240 mm |
EAN: | 9788371517396 |
ISBN: | 978-83-7151-739-6 |
Data: | 2014-10-02 |
Opis książki:
Etymologia słowa "prokuratura" wywodzi się z języka łacińskiego. Łacińskie procurare oznacza zajmować się interesami, zarządzać. W Cesarstwie Rzymskim prokurator oznaczał zarządcę, wysokiego urzędnika w Rzymie lub prowincji. Wskazać też należy instytucję procurator rei publice, a więc naczelnego prokuratora cesarskiego oraz procurator provincionarum oznaczającego zarządcę prowincji, który działał z upoważnienia i w imieniu cesarza. Prawo rzymskie odróżniało rzeczników (advocati), którzy wyręczali stronę stającą w sądzie w jej oświadczeniach, od zastępców (procuratores), którzy występowali w imieniu strony nieobecnej w sądzie.
Prokuratura we współczesnym kształcie nie powstała ex nihilo, ale formowała się na przestrzeni wieków. Instytucja prokuratury w zasadzie jest pochodzenia francuskiego. Nowożytna koncepcja prokuratury pojawiła się na przełomie XIII i XIV wieku we Francji, w Hiszpanii i Portugalii. Prokurator pierwotnie pełnił rolę pełnomocnika monarchy przed sądem. Natomiast od XIV wieku prokuratorzy przekształceni zostali w stałych, mianowanych przez króla urzędników. We Francji prokuratorzy przy sądach wyższych nazywali się prokuratorami generalnymi (prosecureurs généraux), a przy sądach niższych nazywali się prokuratorami królewskimi (prosecureurs du roi) podlegając jednocześnie prokuratorom generalnym przy sądzie wyższym.
Książka "Ustrój prokuratury w Polsce. Tradycja i współczesność" - Michał Mistygacz - oprawa miękka - Wydawnictwo Dom Wydawniczy ELIPSA. Książka posiada 348 stron i została wydana w 2013 r.