Szum

Opis książki:

Moją przygodę z książkami rozpocząłem dość późno, bo dopiero jako 16-latek nauczyłem się czytać. Przeczytałem "Lolitę" - i zbladłem z zachwytu, gdy zadurzony w małej dziewczynce Humbert Humbert "podniósł do góry włochatą pięść". Potem osunąłem się na kolana przed Otą Pawlem, który najpierw zwariował, a potem napisał "Śmierć pięknych saren" i umarł. Jednak dopiero dzięki powieści "49 idzie pod młotek" Thomasa Pynchona przeżyłem iluminację. Zrozumiałem, że sednem powieści jest rytm.
Wcale nie obrazy, jak uparcie twierdzi największy teoretyk literatury, Roger Gespi.
Co więcej, literaci, którzy butnie twierdzą, że pisarz pod żadnym pozorem nie powinien myśleć o czytelniku (bo to gwarancja napisania złej książki), są w błędzie. Przez cały czas t r z e b a myśleć o czytelniku - jak go zaczepić, bez reszty wciągnąć w swój świat, i w efekcie nie wypuścić z garści aż po blady świt.
No i czytałem kolejne książki, i z czasem moje osłupienie rosło. Jakim cudem po "Dziurze w niebie" Konwickiego nie napisano w Polsce ani kawałka dobrej prozy? Dlaczego pisarze wypluwają z siebie wyłącznie egzotyczne monstra, zaśmiecone w planie wyrażania i pozbawione planu treści?
W końcu, po kilkunastu latach zostałem dziennikarzem. Zacząłem rozmawiać z twórcami, a rozmowy nagrywałem. Moja kolekcja bełkotu pisarzy, filmowców oraz sztuk-mistrzów rosła. Aż pewnej nocy obudziłem się, a przy moim łóżku stał na zadnich łapach szczur. - Zrób im okrutny żart - szepnął.
Posłuchałem rady szczura, i napisałem "Szum".

Książka "Szum" - Robert Neumann - oprawa miękka - Wydawnictwo Twój Styl.