Św. Rafał Kalinowski - świadek wierności. Seria: Biblioteka Zeszytów Karmelitańskich nr 8

– Bogna Białecka: Powołanie do bycia singlem

Ojciec Wojciech Giertych OP powiedział kiedyś, że nie ma czegoś takiego jak powołanie do bycia singlem. Singielstwo może być pochodną prawdziwego powołania, jednak jest tylko pewną przypadłością człowieka, a nie jego istotą. Człowiek powołany do bycia lekarzem może zdecydować się na życie samotne, by w całości poświęcić się chorym, człowiek powołany do bycia misjonarzem może zdecydować się pojechać jako świecki na misje bez narażania na życie w trudnych warunkach żony i dzieci. Jednak nie jest to powołanie samo w sobie.

– Zbigniew Nosowski: Życie jako powołanie

Wobec każdego z nas Bóg ma jakiś plan, jakiś pomysł. Jeśli potrafimy rozpoznać Bożą wolę i zrozumieć, że oto w naszym życiu, w którym jesteśmy wolni i za które jednocześnie ponosimy osobistą odpowiedzialność, istnieje też transcendentna sfera jakiejś bardzo zobowiązującej powinności - wtedy nazywamy to odczytaniem powołania. Dotyczy to każdego chrześcijanina, niezależnie od tego, czy nosi sukienkę duchowną czy wykonuje zawód, do którego tradycyjnie - jak się uważa - trzeba mieć powołanie.

– Szczepan Maciaszek OCD: Rozeznawanie drogi życiowej św. Rafała Kalinowskiego

Droga życiowa to dynamiczne przeżywanie swojej egzystencji w określonym miejscu i czasie. To przeżywanie może być świadome lub nieświadome. Jeżeli jest świadome, to droga może być planowana, poprzez kierowanie się rozeznawaniem. A zatem jest to rozpoznanie celów i ich osiąganie. Natrafiamy tu jednak na pytanie: kto wyznacza drogę: człowiek czy Bóg? Jaka jest rola człowieka w rozeznawaniu? Czy zachowuje on pełną podmiotowość swego życia?

– ks. Jan Krzysztof Miczyński: Konfesjonał czy kozetka? Kierownictwo czy terapia?

(...) ważny jest zarówno konfesjonał, jak i kozetka, oba miejsca mogą stawać się miejscem wzrostu, wychodzenia z kryzysów, odzyskiwania sensu życia. Człowiek potrzebuje przede wszystkim zbawienia, uwolnienia od grzechu. Na pewno żaden psychoterapeuta, psycholog, wychowawca czy nawet kierownik duchowy nie zastąpi Jezusa Chrystusa. To nie terapeuci czy księża uzdrawiają ludzi, ale jedyny Zbawiciel, Lekarz ludzkich ciał i dusz, uobecniany w sakramentach świętych i głoszonym słowie Bożym . Oba procesy wychowania i formacji (rozumiane komplementarnie), które angażują służących pomocą psychologów chrześcijańskich oraz kierowników duchowych, powinny obierać jako cel doprowadzenie osoby potrzebującej pomocy do spotkania z miłosierdziem Bożym, z Jezusem Chrystusem.

– Piotr Jordan Śliwiński OFMCap: Spowiedź jako szansa

Przed szansą stają: kapłan - podmiot wypowiadający rozgrzeszenie, Bóg - który udziela przebaczenia i pokoju [są tu wymienione Osoby Boskie], Kościół - kapłan wypowiada rozgrzeszenie jako "posługę Kościoła", i wreszcie ten, do którego te słowa są skierowane - jakieś ty - człowiek, któremu są odpuszczane grzechy.

– Wojciech Ciak OCD: Sakrament pokuty w posłudze o. Rafała Kalinowskiego

"Obu przyjaciół, o. Rafała i Wacława Nowakowskiego, kapucyna, łączyła gorąca miłość dla Polski i pragnienie, by zachowała na zawsze cenny skarb wiary. Dla tego pięknego celu nie zawahali się poświęcić swego życia i zapłacić za to dziesięcioletnim cierpieniem na Syberii. Teraz zrozumieli, że wszelkie wysiłki ludzkie nie mogły uratować ojczyzny i zastosowali do niej słowa Dawida: Jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą".
Tak rozumieli swoją pracę organiczną od podstaw. Tak rozumiał swoją posługę o. Rafał, jako dawny powstaniec, a obecnie karmelita bosy. Uważał, że należy doprowadzić ludzi do pojednania z Bogiem, a potem otworzyć ich na budowanie relacji z Jezusem.

– Dobrosława Bartkowska-Nowak : Przyjaźń i więzy międzyludzkie w dobie Internetu

Przyjaźń można wychwalać na różne sposoby. Dla psychologa ważny jest związek przyjaźni i bliskich relacji z ludźmi ze zdrowiem psychicznym. Ludzie nie zostali stworzeni do życia w samotności i dlatego przyjaźń oraz dobre bliskie relacje mają dla nas ogromne znaczenie, a czasami bywają wręcz warunkiem przeżycia. Internet otworzył całkiem nowe, niedostępne dla naszych przodków możliwości kontaktów międzyludzkich. Warto więc zastanowić się, czy sprzyjają one nawiązywaniu prawdziwych przyjaźni i jak wpływają na nasze relacje z innymi.

– ks. Janusz Nawrot: Przyjaźń w Biblii

Przyjaźń funkcjonuje na bardzo różnych poziomach i tworzy wielorakie związki międzyosobowe. Na początku należy zaznaczyć, że przyjaźń oznacza bezpośrednie odniesienie do bliźniego. Może ono przybrać formę działania, zwłaszcza wobec osób szczególnie bliskich. Jednak relacje te mogą się rozszerzać na znajomych, w życiu urzędniczym oraz w kontaktach handlowych i sądowych. Wpierw kilkanaście przykładów z codziennego doświadczenia Autorów biblijnych, które oni przekuli na różnego rodzaju sentencje mądrościowe oraz porady. Prz 17,9 mówi: Kto ukrywa występki, szuka przyjaźni; kto nie znosi ukrywania, rozdziela przyjaciół i domowników. Werset można rozumieć jako mówiący o miłości bliźniego, której dowód daje się poprzez przebaczenie jego błędów, lub o poszukiwaniu miłości ogólnej poprzez niemówienie o cudzych błędach.

– Piotr Franciszek Neumann OCD: Przyjaźń w życiu św. Rafała Kalinowskiego na podstawie jego listów do ojca Wacława Nowakowskiego, kapucyna

Grono osób, z którymi św. Rafał Kalinowski był złączony przyjaźnią, nie było wielkie. Więzi tego rodzaju zostały zawiązane przede wszystkim w czasie zesłania na Syberii i na ogół przetrwały przez następne dziesięciolecia, aczkolwiek nie znajdowały wyrazu w zbyt częstych kontaktach. Do najbliższych przyjaciół Kalinowskiego na zesłaniu należeli: Jakub Gieysztor, Kazimierz Laudyn, Feliks Zienkowicz, Benedykt Dybowski, Henryk Wohl, Apollin Hofmeister i Wacław Nowakowski. Krąg kolegów i znajomych był oczywiście znacznie szerszy.