Studia Archeologiczne XXXVI. Wczesnośredniowieczne miecze z Europy Środkowej i Wschodniej. Dylematy archeologa i bronioznawcy

Opis książki:

Spośród wszystkich zespołów zabytków wczesnośredniowiecznych miecze stanowią niezwykle ważne źródło poznania rzemiosła metalurgicznego, sztuki militarnej oraz prądów kulturowych przenikających Europę po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego. W tej pracy uwzględniono zabytki pochodzące z VI-XII w., czyli okresu, w którym uzbrojenie europejskie nosi mniej lub bardziej wyraźne piętno wpływów kultury frankijskiej zarówno w zdobnictwie, jak i w niektórych formach. Zdając sobie sprawę z ułomności każdej próby wtłoczenia w sztywne ramy chronologiczne opisu pewnych procesów związanych z rozwojem broni, a stanowiących nieprzerwany ciąg ewolucyjny, należy podkreślić umowność dat granicznych zastosowanych w naszych rozważaniach. Geograficznie praca związana jest, w przybliżeniu, z zasięgiem terytorialnym Europy Srodkowej wyznaczonym np. przez K. Jażdżew-skiego (1981), kulturowo natomiast z obszarem Europy Srodkowej i Wschodniej. W kręgu naszych zainteresowań znalazły się zabytki z Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Białorusi, Rosji, Niemiec, Austrii oraz Holandii. Jako uzupełnienie rozważań dotyczących miejscowej wytwórczości części opraw mieczowych oraz południowych wpływów kulturowych należy potraktować zabytki z terenu Chorwacji. Znaleziska mieczy ze Skandynawii i Wysp Brytyjskich sporadycznie wykorzystane będą w celach porównawczych. Skąpa jest nasza wiedza na temat zabytków francuskich. Wynika to zarówno ze słabego stanu badań, jak i z zakazu wyposażania grobów obowiązującego na terenie monarchii karolińskiej od połowy VIII w. Większość mieczy wczesnośredniowiecznych znajdowanych na terenach państw środkowoeuropejskich pochodzi z cmentarzysk.

Książka "Studia Archeologiczne XXXVI. Wczesnośredniowieczne miecze z Europy Środkowej i Wschodniej. Dylematy archeologa i bronioznawcy" - Lech Marek - oprawa miękka - Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.