Penelopiada

Opis książki:

Penelopiada przedstawia dzieje wojny trojańskiej, a także wieloletniej tułaczki Odysa w zupełnie nowym, fascynującym świetle. Mityczne wydarzenia prezentuje z perspektywy żony oczekującej powrotu bohatera. Margaret Atwood kwestionuje wizerunek herosa, skupiając się na jego słabościach i licznych romansach. Maluje pełen fałszu świat dworskich koterii, wydobywając z cienia historii nieznaną naturę bohaterów eposu.
Autorka z właściwą sobie przewrotnością interpretuje dzieło Homera, tworzy antymit, znakomitą powieść o ponadczasowości konfliktów międzyludzkich.
Fragment:
Przedmowa
Dzieje Odyseusza, jego powrotu na ojczystą Itakę po dwudziestoletniej nieobecności, opisuje przede wszystkim Odyseja Homera. Dziesięć lat heros spędza na wojnie trojańskiej, przez kolejnych dziesięć błądzi po Morzu Egejskim, usiłując dotrzeć do domu, napotyka przy tym rozliczne przeszkody, walczy zwycięsko - lub też unika walki - z mitycznymi stworami, sypia w objęciach boginek. Ów "mąż wielce obrotny", co niejednokrotnie podkreślają komentatorzy, jest przekonującym kłamcą i mistrzem przebrania, człowiekiem, który w życiu kieruje się sprytem, wiecznie obmyśla podstępy, a czasem bywa wręcz zanadto przebiegły, co nie wychodzi mu na dobre. Boską pomocą służy Odysowi Pallas Atena, pełna podziwu dla jego pomysłowości.
Penelopa - córka Ikariosa, króla Sparty, kuzynka pięknej Heleny trojańskiej - w Odysei ukazana jest jako wzór wiernej żony, kobieta słynąca z inteligencji i lojalności. Wylewa morze łez, modli się o powrót małżonka, a zarazem chytrze oszukuje rzeszę zalotników, którzy okupując pałac itacki, przejadają majątek Odyseusza, aby zmusić królową do powtórnego zamążpójścia. Penelopa zwodzi ich fałszywymi obietnicami, tka całun, który nocami pruje, odwleka decyzję do czasu ukończenia tej pracy. Jednocześnie ma kłopoty ze swym dorastającym synem: Telemach nie tylko stawia czoło krewkim kawalerom, lecz także sprzeciwia się matce. Na koniec epopei Odyseusz z Telemachem urządzają rzeź zalotników, wieszają dwanaście służebnych, które z tymiż zalotnikami sypiały, następuje też spotkanie herosa z żoną.
Jednakże epos Homera to nie jedyna wersja tej historii. Mitologia pierwotnie należała do wspólnej wszystkim Grekom tradycji ustnej, ale podlegającej wpływom lokalnym - ten sam mit opowiadano na różne sposoby zależnie od miejsca. Uwzględniłam nie tylko Odyseję, zwłaszcza gdy chodzi o szczegóły rodowodu Penelopy, o jej młode lata oraz małżeństwo, a także o pomówienia szkalujące tę postać.
Oddałam głos przede wszystkim Penelopie i dwunastu powieszonym służkom. Służki tworzą chór i w formie poetyckiej poruszają dwie sprawy, które muszą się narzucić uważnemu czytelnikowi Odysei: co doprowadziło do egzekucji służących i jaka naprawdę była rola Penelopy? Interpretacja Homerowska nie wytrzymuje krytyki, zawiera zbyt wiele niekonsekwencji. Nie dawały mi spokoju tamte powieszone dziewczęta. W Penelopiadzie odbierają również spokój samej Penelopie.

Książka "Penelopiada" - Margaret Atwood - oprawa miękka - Wydawnictwo ZNAK. Książka posiada 168 stron i została wydana w 2005 r.