Opowiastki dla dzieci – wierszem i prozą pisane

Opis książki:

    Książka dla dzieci zawiera 179 edukacyjnych  bajek  rymowanych od A  do Ż. Od „Autostrady” do „Życia bałwanka”. A także 20 tekstów prozą, również w układzie alfabetycznym. Oto przykłady:   ,, Nieposłuszne myszki .’’ Była sobie myszka mała, Co sobie w mysiej norce mieszkała, Skromna  ta nasza myszka była, O włosy mało dbała, Bo ich i tak niewiele miała, Ale mysi ogonek nosiła. Bawiła się z koleżankami, Co obok w norkach mieszkały. Razem do mysiej szkoły chodziły, Gromadką , bo się bardzo lubiły. Nie lubiły tylko kota czarnego, Gdy im przebiegał drogę. Odczuwały wtedy wielką trwogę, Bały się, by nie stało się coś strasznego. Siedziały więc pod miotłą cicho, Aż sobie poszło, te czarne licho. A jak spod miotły wyszły, to aż piszczały. Bo że kot uciekł, się radowały. Tylko że nie chciały słuchać swej matki, Która też ich i przed człowiekiem przestrzegała. Więc ocalała ta jedna posłuszna myszka mała, A reszta powpadała w zastawione pułapki.      Kłótnia w kuchni     Razu pewnego, gdy gospodyni wyszła po zakupy do sklepu, w kuchni powstał hałas i rwetes niepojęty, bo zaczęły się kłócić kuchenne sprzęty.       Hałas był taki że sąsiedzi nie mogli wytrzymać i chcieli już policję wzywać. Pokrywka, garnek z patelnią na czele, to oni takiego harmideru narobili wiele. Bo garnek krzyczy.     – To ja tu jestem najważniejszy, bo gdybym zupy nie nagotował, to każdy by tu głodował, a pokrywka na to – ja tu z tobą garnku jestem parą, bo gdybym cię nie przykryła, to by uciekły wszystkie zapachy i co to za zupa by była?     Tu miseczki i talerze się odzywają. – No! Nas to chyba nie pominiecie, bo jak by można tę waszą zupę zjeść, wiecie?      Tutaj patelnia do sprzeczki się włączyła. – Ja tu jestem najważniejsza i swoją wartość znam, to ja najsmaczniejsze potrawy robię, bez podsmażania nie uda się żadne z dań.     – Ale, hola, hola, a mnie tu nie widzicie? – czajnik zniecierpliwiony się odzywa – ja tu też ważną rolę mam do spełnienia, bo to ja zagotowuję wodę, która jest potrzebna do herbaty czy kawy zaparzenia. I nie będę wcale cicho, najpierw sobie trochę poszumię a potem głośno zagwiżdżę, aż każdy, że jestem ważny zrozumie.       I tak się kłócili, tak się sprzeczały, że aż łyżki z szuflady powyskakiwały     – Co wy myślicie! – podniosły krzyk – że jak wy nagotujecie to już wszystko? A jak to gospodyni zje? Gdyby nie chochla i ja, we dwie, do pomocy sobie jeszcze weźmiemy noże i widelce, to razem sobie radę damy, bo my to sztućcami się nazywamy. Ja i chochla nadajemy się do zupy jedzenia, a widelec z nożem do kotleta krojenia.       Szklanki też cicho siedzieć nie chciały i na cały głos zabrzęczały.     – A wy co? Tak wszyscy się mądrzycie! A z czego się napiją domownicy? No! chyba nie z miednicy.     I nie wiadomo, jak ta gromada by się z sobą długo kłóciła, gdyby gospodyni z zakupami ze sklepu nie wróciła. A tyle tych zakupów miała, że każdemu coś do pracy dała.      Teraz to już wszyscy byli zadowoleni, bo wedle ważności nie byli ustawieni. A jak tak wspólnie pracowali, to gospodarzom smaczny obiad ugotowali. I szczęśliwy się czuł każdy, bo nikt tu nie był mniej, czy więcej ważny. 

Książka "Opowiastki dla dzieci – wierszem i prozą pisane" - Piotr Kanar - oprawa miękka - Wydawnictwo LSW. Książka posiada 218 stron i została wydana w 2025 r.