Kino autorskie od początku swojego istnienia wykazywało duże zainteresowanie problematyką śmierci i na ogół traktowało ją tradycyjnie jako temat ważny i poważny, którego nie sposób uniknąć w refleksji nad życiem człowieka i kondycją tworzonej przez niego sztuki. Artyści filmowi stworzyli wiele oryginalnych, nacechowanych subiektywnymi przekonaniami i odczuciami poetyk i stylistyk ekranowych poświęconych tzw. sytuacjom granicznym, sygnalizującym i symbolizującym kres egzystencji, pojmowanej jako szczególny, tylko właściwy człowiekowi sposób istnienia. Każdy mistrz X muzy wniósł w XX wieku, zwłaszcza do lat sześćdziesiątych, w okresie poprzedzającym postmodernizm, swój wkład do światowej tanatologii, o czym świadczy lektura najważniejszych zarysów dziejów sztuki ekranowej.
Książka "O śmierci na ekranie" - Tadeusz Miczka - oprawa miękka - Wydawnictwo Naukowe ŚLĄSK. Książka posiada 208 stron i została wydana w 2013 r.
Spis treści:
Zamiast wstępu. Kilka uwag o podporządkowywaniu śmierci obrazom ekranowym 1. O „chorobie na śmierć” Ingmara Bergmana 2. O „westernizacji” śmierci we włoskim kinie gatunków w latach 60. xx wieku 3. O dekadenckiej obsesji śmierci w późnej twórczości włoskich mistrzów sztuki filmowej 4. O warszawskich Łazienkach jako „ogrodach śmierci” w telewizyjnej adaptacji Nocy listopadowej Andrzeja Wajdy 5. O polskości uwikłanej w cmentarne gusła. Tadeusza Konwickiego improwizacja filmowa na temat Dziadów Adama Mickiewicza 6. O cierpieniu i umieraniu bohaterów filmowych Krzysztofa Zanussiego 7. O „otwieraniu się” na śmierć filmowych bohaterów Krzysztofa Kieślowskiego 8. O postmodernistycznej dekonstrukcji obrazu śmierci w kinie współczesnym i w nowych mediach 9. O wyliczankach śmierci i „nekrorealizmie” w rozrachunkowym kinie postradzieckim i w nowym kinie rosyjskim Zamiast zakończenia. Kilka uwag o poszerzaniu paradygmatu ekranowej tanatologii Bibliografia prac cytowanych i przywołanych Indeks nazwisk oraz tytułów filmowych, literackich i plastycznych Summary. On Death on the Screen
