Norwid. Poeta pisma

Wstęp
Rozdział I. Idea całości a materia tekstu.
1. Ślady rozbieżnych dążeń.
2. Całość, której nie ma.
3. O autonomię małych jednostek semantycznych.

Rozdział II. Między precyzją a niejasnością.
1. Niektóre cechy klasycznej interpretacji.
2. Pozory logiczności tekstu.
3. Przesąd koncentryczności.
4. Możliwość wyjścia poza sprzeczne interpretacje.
5. Istota rzeczy poza samą rzeczą?
6. Niwelizacja centrum i całości -- próba "naturalnej" lektury.
7. Przeciw instrumentalizacji tekstu.
8. Początek autonomicznej interpretacji.

Rozdział III. Amorficzny las czy muzeum?
1. Błędny lub nadświadomy -- kim jest człowiek?
2. Czytelna część a nieczytelna całość.
3. Niewyrazistość intencjonalna tekstu.
4. Możliwość interpretacji biograficznej.
5. Przezwyciężenie biografii.
6. Próba dwoistości.
7. Rama.
8. Zwodnicza aktywność ramy.
9. Umowność doniosłych rozstrzygnięć.
10. Ułuda analogii i demarkacji.

Rozdział IV. Materia bez idei.
1. Wewnętrzne nieskoordynowanie tekstu.
2. Natura norwidowskiego intelektualizmu.
3. Nowa -- syntetyczna -- całość.
4. Poetycki intelektualizm.
5. Tekst symfonią sensu.
6. Pragnienie semantycznej niezwykłości.
7. Romantyczna a Norwidowska nieprzejrzystość postaci.
8. Między niechęcią a urzeczeniem.

Rozdział V. Prywatny myśliciel i poeta tajemnicy.
1. Utopijny obiektywizm ironii.
2. Warunki ironicznego obiektywizmu.
3. Obsesja ambiwalencji.
4. Autobiografizm Norwidowskiej filozofii języka.
5. Prywatność segmentacji i wartościowania rzeczywistości.
6. Nieprzenikalna codzienność.
7. Spreparowany śmietnik.

Rozdział VI. Symbolizm materii.
1. Rzeczywistość jest mową.
2. Materia ideą.
3. Alegoryzm i symbolizm.
4. Dwie różne ironie.
5. Symbolizm romantycznego fragmentu.

Rozdział VII. Poeta pisma.
1. Konfliktogenna "jedność".
2. Autor rozczłonkowany.
3. Geniusz grający łokciami.
4. Kompozytor znaczeń.
5. Twórca stwarzany przez dzieło.
6. Formy recepcji.

Summary
Indeks nazwisk