Na rozdrożach miłości

Opis książki:

Lektura tej książki dotknie każdego, a zwłaszcza osoby żyjące w małżeństwie. Ksiądz Henri Caffarel pokazuje, że kapłan potrafi dostrzec — po latach uważnego słuchania ludzi świeckich oraz przyjaźni z nimi — wiele takich aspektów życia małżeńskiego, jakich często nie zauważają sami małżonkowie. W czasach gdy wielu ogarnia poczucie nietrwałości dobrze jest przypomnieć, jaka jest duchowa stawka miłości małżeńskiej — tej zdumiewającej przygody, w której chodzi o relację nie tylko z drugą osobą, ale i z sobą samym oraz z Bogiem. Autor idzie pod prąd romantycznej koncepcji miłości. Apeluje do Czytelników: "Odważcie się być szczęśliwi!”.

Streszczenie

Tak długa nieobecność, str. 13
Kochać kogoś znaczy dostrzegać w nim cud niewidoczny dla oczu innych. Taka miłość nie jest zależna od fizycznego czy psychicznego wyniszczenia. Wszystko mogło się zmienić w ukochanym, ale to ciągle jest on.
I to właśnie on jest kochany.
Czystość spojrzenia, str. 17
Miłość jest najpierw podziwem. Otóż podziw wymaga owej tajemniczej zdolności, którą sławił angielski krytyk sztuki, John Ruskin — zdolności do czystego spojrzenia.
Kiedy jej brakuje, miłość umiera. Gdy ona wzrasta, rośnie również miłość.
Spojrzenie, które słucha, str. 19
Być spragnionym myśli drugiego to może najlepszy dar miłości, jaki można mu ofiarować. Widzi się on wówczas zdolnym, by rozbudzić, ożywić i rozweselić czyjś umysł i czyjeś serce. Uwalniają się w nim nowe możliwości.
Pożerająca namiętność, str. 23
Szaleństwem jest domagać się absolutnej miłości od tego, kogo się kocha. Niszczy się wtedy jego, niszczy się siebie.
W tym, co nie jest absolutne, pragnienie absolutu znajdzie jedynie rozczarowanie. Tylko Absolut — pisany z dużej litery — może ugasić to pragnienie, które płonie w sercu każdego człowieka, często bez jego wiedzy.
Aktualności serca, str. 27
Wzajemna miłość wiąże się z wzajemnym poznaniem.
Tym, co podtrzymuje miłość, nie jest znajomość drugiej osoby «na pamięć», ale to, co odkrywamy w niej każdego dnia. Osoba ta jest bowiem żywą istotą, a więc co dzień nową, nieoczekiwaną, nieznaną.
Odważyć się być szczęśliwym, str. 31
Z relacją małżeńską jest tak, jak z relacją do Boga. Albo patrzymy na siebie i rozpaczamy z powodu własnej nieumiejętności kochania, albo skupiamy całą uwagę na drugim, zachwycając się jego miłością do nas.
Lew krąży, str. 35
Pospolita zazdrość jest niszczącą namiętnością. Istnieje jednak inna zazdrość: czujna, serdeczna troska, pragnąca chronić miłość w tym, kto nas kocha — jak osłania się dłonią płomień na wietrze.
List do Pani X, str. 39
Zdarza się, że aby ocalić kogoś, komu grozi nieuchronna katastrofa, Bóg wybiera sobie i wzywa do współpracy jedno ze swoich ukochanych dzieci. Ono często przez lata nie zdaje sobie sprawy z zaufania, jakim Pan je obdarzył — zaufania równie godnego podziwu, co straszliwego.
Niedojrzałość, str. 43
Pewien człowiek — spóźniony nastolatek, nieświadomy swej niedojrzałości, z mniejszym lub większym powodzeniem odgrywa swoją rolę na balu maskowym życia społecznego. Jednak w domu nie może udawać, nie może oszukać swoich najbliższych; on jest dla nich niewygodny, oni dla niego nieznośni. Niech się spieszy, by zdążyć stać się autentycznym. Być może jest to jeszcze możliwe.
Wkrótce będzie za późno.
Chrześcijanie bez głowy, str. 49
Smutny i jakże częsty widok: dwoje małżonków, którzy nie mają już sobie nic do powiedzenia. Nie zawsze brak im dobrej woli. Skoro jednak zupełnie zaniedbali swoje życie umysłowe, cóż mieliby wymieniać? Tymczasem miłość karmi się wymianą.
Milczenie — zabójca miłości, str. 55
Kiedy relacje pomiędzy małżonkami są napięte, lepiej jest doprowadzić do «wyjaśnienia» — nawet ostrego niż zamknąć się w milczeniu. Milczenie, brak komunikacji rodzi najgorsze nieporozumienia. Wraz z upływem dni niezawodnie wyda jeden z dwóch zatrutych owoców: agresywną przemoc albo lodowatą obojętność.
Nie ma bardziej głuchego niż ten, kto nie chce usłyszeć, str. 61
Oskarża drugiego o milczenie, gdy sam stał się głuchy, aby go nie słyszeć...! Milczenie i głuchota — dwie pokusy równie fatalne dla komunikacji, a więc i dla miłości.
158 Tworzyć, str. 67
Każdego dnia trzeba odkrywać współmałżonka. Każdego dnia trzeba na nowo stwarzać miłość.
Ponieważ jestem Agnieszką, str. 71
Załamałam się, kiedy stwierdziłam, że on kocha we mnie fizyczne i moralne zalety, które mu odpowiadają, ale nie mnie, tę niepowtarzalną osobę, jaką jestem. Odrodziłam się, gdy odkryłam, że Bóg kocha mnie, dla mnie samej, a nie dla moich zalet.
Drogi jesteś w moich oczach, str. 75
Są osoby, które wkładają tyle wysiłku, aby osłabić czyjąś miłość, co inne, żeby ją zdobyć. Potrzebują pewności, że miłość nie istnieje, że jest złudzeniem, oszustwem po to, by mieć prawo rzucić się w rozpacz. Zdarza się jednak, że spotykają miłość, której nic nie potrafi zniechęcić.
Szukam Twego spojrzenia, str. 81
Czym jest ten cud? Mężczyzna i kobieta patrzą na siebie i w olśnieniu dostrzegają przez moment inny świat. Dlaczego cud nie powtarza się, ilekroć tego pragniemy? Dziwna zasada, str. 85
Nawet jeśli mamy wszelkie powody, by nie kochać już samych siebie, to gdy zdamy sobie sprawę, że Bóg nie odwraca się od nas — mając swoje własne powody, aby nas kochać — wówczas lęk przestaje dręczyć nasze serce.
Łzy i śmiech, str. 91
Nie ma innego sposobu, aby uchronić się od pogardy do samego siebie, jak okłamywać się. Chyba że otworzymy się na spojrzenie miłości, które pomimo naszego zła umie w nas dostrzec mniej lub bardziej ukryty obraz Boga.
Miłość silniejsza od zła, str. 97
Człowiek potrzebuje przebaczenia jeszcze bardziej niż chleba. Chleb podtrzymuje życie. Przebaczenie sprawia, że odradza się ono tam, gdzie zanikło. Przebaczenie...
miłość zdolna wskrzesić umarłego.
Żona doskonała, str. 101
Na cóż mi jej uczynność i przysługi, skoro nie potrzebuje mnie, aby być szczęśliwą? "Otrzymałam mężczyznę od Pana”, str. 107
Kochać się znaczy oddać się sobie nawzajem po to, by dawać siebie wspólnie.
Szanować bezinteresowność, str. 111
"Małżeństwa, które w pełni szanują mieszkającą w sercu miłości godność, są źródłami, z których wypływa dziewictwo”.
Obowiązek zatrzymania się, str. 115
Rutyna — objaw starzenia się — jest poważnym zagrożeniem dla życia we dwoje. Jedyny sposób, aby jej uniknąć: co pewien czas zatrzymać się, by z odnowionym spojrzeniem i z nową czułością wyruszyć w dalszą drogę.
Miłość i samotność, str. 121
Poczucie samotności — dobry znak. Cichym krokiem zbliża się do nas inna miłość, która nas szuka i pociąga.
Gdybym miała przestać go kochać, str. 129
Miłość rodzi miłość, niewierność ją zabija. Chyba że pociągnie ją do przekroczenia siebie. Wierna miłość względem niewiernego staje się wówczas bardzo czystym odblaskiem miłości Tego, który nazwał siebie «Bogiem wiernym».
Miłość na emeryturze, str. 141
Rezygnacja z kochania jeszcze bardziej tego, kogo się kocha — to pierwszy krok, aby przestać go kochać.
Jeżeli usłyszycie Jego głos, str. 145
Bóg nie pozwala trwać w bezruchu tym, których kocha — taka jest Jego niezmienna pedagogia. "Opuść...
Chodź!” To wezwanie czytamy na każdej stronie Biblii.
Rozbrzmiewa ono także w życiu małżeństwa. I to nie raz na zawsze. "Opuść... Chodź! Chcę dla ciebie czegoś większego i piękniejszego”.
Biblia w obrazach, str. 151
Wielkie objawienia zdarzają się rzadko. Dlaczego jednak nie nauczyć się rozumieć tego, co Bóg mówi nam o sobie poprzez rzeczy i wydarzenia codzienne? Dlaczego nie rozpoznać Jego twarzy, przeświecającej przez twarze tych, którzy nas kochają?

Książka "Na rozdrożach miłości" - Henri Caffarel - oprawa miękka - Wydawnictwo eSPe.