Moich 30 lat z Amalią Rodrigeuz. Opowiada Estela Carvas

Opis książki:

Wspomnień wysłuchała i spisała je Maria Inês de Almmeida. Tłumaczenie i przypisy Grażyna Jadwiszczak, Warszawa 2019, s. 193.

Książka ta opowiada o wspólnych doświadczeniach i przeżyciach dwóch kobiet. Wiele z tych wydarzeń nie było do tej pory znanych szerszej publiczności. Wybierz się zatem na wycieczkę z przewodnikiem, którą przygotowała dla ciebie Estrela Carvas we współpracy z Marią Inês de Almeidą i odkryj:
Amálię, która chciała zostać tancerką; Amálię, nałogową palaczkę, która przybywała na miejsce spektaklu zawsze długo przed występem i wypijała hektolitry herbaty; Amálię, która modliła się o to, aby kogoś pokochać i zasypiała przy filmach z Fredem Astaire’em; Amálię, która nagrywała płyty w jedną lub dwie noce i lubiła niezwykle aromatyczny ser z Beira Baixa; Amálię, która nigdy nie zdobyła prawa jazdy i zrywała kwiaty w cudzych ogrodach; Amálię, która nienawidziła przekleństw i pragnęła mieć posiadłość w Afryce.

Amálię dużo bliższą Tobie. O wiele bliższą niż Ci się mogło wydawać.

Estrela Carvas urodziła się 15 maja 1942 roku w Murçy, w okręgu Vila Real. Od dzieciństwa darzyła wielką miłością muzykę i mityczną postać Amálii Rodrigues. W wieku 18 lat zdecydowała się zapukać do drzwi domu słynnej fadistki przy ulicy de São Bento w Lizbonie. Tego dnia rozpoczęła się niezwykła przyjaźń, która przetrwała aż do śmierci Amálii. Estrela podróżowała w ślad za Amálią po całym świecie. Nosiła za nią aparaturę dźwiękową, pełniła obowiązki sekretarki i była jej wspólniczką i powiernicą. Obie panie spędziły wspólnie w sumie ponad trzy dekady.

Mając trzy lata, Estrela wraz z rodziną zamieszkała w Angoli. Już tam słuchała płyt fadistki, zbierała wycinki z gazet i kolorowych magazynów, gromadziła fotografie i programy spektakli. Próbowała swoich sił w zawodzie nauczycielki w szkole podstawowej i jako urzędniczka państwowa w Rządzie Generalnym Angoli. Obecnie jest związana z Fundacją Amália. Oprowadza po lizbońskim Domu Amálii rozkochanych w fadistce turystów z całego świata. Czas wolny poświęca wnukom. Amálię nieustająco nosi w sercu.

Maria Inês de Almeida urodziła się w Lizbonie 25 lutego 1978 roku. Z wykształcenia dziennikarka – ukończyła studia z zakresu Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Katolickim w Lizbonie. Jest autorką ponad 40 książek, z których większość napisała z myślą o młodych czytelnikach. W 2005 roku została wyróżniona nagrodą Objawienie Klubu Dziennikarzy.

Angażuje się w akcje propagujące czytelnictwo wśród dzieci i młodzieży, odwiedzając szkoły zarówno w Portugalii, jak i poza krajem (Timor Wschodni, USA, Kanada, Australia, Niemcy).

Największe uznanie i popularność zdobyły jej historie dla dzieci: Quando eu for… Grande, Sabes onde é que os teus pais se conheceram?, serie o małym José i o lewku Simão oraz tworzona w duecie z Joaquimem Vieirą kolekcja przygód Duarte e Marta. W ramach biograficznej serii wydawniczej dla dzieci Chamo-me… zaprezentowała młodej publiczności m.in. portret Amálii Rodrigues (2010).

Jest dumną mamą jedenastoletniego José i dwuletniej Marii Franciski.

Książka "Moich 30 lat z Amalią Rodrigeuz. Opowiada Estela Carvas" - Maria Inês de Almmeida (red.) - oprawa miękka - Wydawnictwo Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego. Książka posiada 183 stron i została wydana w 2019 r.