Międzywojenna Polska Myśl Narodowa. Od patriotyzmu do globalizmu.

Opis książki:

Autor omawia poglądy Henryka Elzenberga, Romana Dmowskiego, o. Innocentego Marii Bocheńskiego, Tadeusza Kotarbińskiego, Mieczysława Niedziałkowskiego i Róży Luxemburg poświęcone tym kwestiom. Książka uderza różnorodnością ujęcia i bogactwem problematyki związanej z narodem, państwem i ojczyzną. Różnorodność opcji będących podstawą rozpatrywania i ujęcia analizowanej problematyki obejmuje następujące stanowiska filozoficzne: perfekcjonizm antropologiczny (naród jako narzędzie doskonalenia człowieka), idealizm ewolucjonistyczny ( naród jako realizator chwały Bożej i Ojczyzny), tomizm (naród jako odblask chwały Bożej), filozofia analityczna (naród jako nosiciel wartości ogólnodemokratycznych), neopozytywizm (naród jako źródło konfliktów międzyludzkich), rewizjonizm marksistowski (naród jako nosiciel wartości ponadklaso-wych) i wreszcie marksizm (naród jako mieszczańska fikcja ideologiczna). W okresie międzywojennym dojrzałą myśl narodową reprezentowała polska prawica; myśl lewicowa zadowalała się czysto kulturowym pojmowaniem narodu. [...] Dziś absolutnie suwerennych politycznie i kulturowo jest zaledwie kilka państw na świecie, ale i one podlegają silnej presji ze strony zwolenników ujednolicenia ludzkości dążących do zatarcia wszelkich różnic między narodami. Integracja i globalizacja nie zagrażają jednak istnieniu narodów, gdyż procesom tym brak jakiejkolwiek ponadnarodowej idei wspólnotowej. Autor przewiduje, że po osiągnięciu pewnego stopnia ujednolicenia nastąpi "przebudzenie się narodów" i ponowne zróżnicowanie ludzkości. Wspólnotowy charakter ludzkiego istnienia jest bowiem fenomenem antropologicznym, a nie tylko polityczno-kulturowym. ULRICH SCHRADE (ur. 1943) w latach 1961-66 studiował pod kierunkiem prof. Bolesława Kasprowicza na Wydziale Morskim WSE w Sopocie; w latach 1966-69 pracował przy budowie Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych; w latach 1969-1974 odbywał studia doktoranckie pod kierunkiem prof. Bogusława Wolniewicza na Wydziale Nauk Społecznych (później Wydział Filozofii i Socjologii) Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1974 roku pracuje w Kolegium Nauk Społecznych i Administracji Politechniki Warszawskiej. Opublikował m.in.: Idea humanizmu w świetle aksjologii Henryka Elzenberga (1986), Etyka. Główne systemy (1992), Nurty filozofii współczesnej (dwa wydania 1997, 2003). Trzonem jego zainteresowań są problemy szeroko ujętej antropologii i aksjologii oraz pedagogiki. Jest profesorem Politechniki Warszawskiej i skarbnikiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. W czasach rozchwiania się wszelkich wspólnot, w tym także wspólnoty narodowej, książka Międzywojenna polska myśl narodowa ukazuje teoretyczne zmagania polskich myślicieli okresu II Rzeczpospolitej z problematyką narodu, państwa i ojczyzny. Autor omawia poglądy Henryka Elzenberga, Romana Dmowskiego, o. Innocentego Marii Bocheńskiego, Tadeusza Kotarbińskiego, Mieczysława Niedziałkowskiego i Róży Luxemburg poświęcone tym kwestiom. Książka uderza różnorodnością ujęcia i bogactwem problematyki związanej z narodem, państwem i ojczyzną. Różnorodność opcji będących podstawą rozpatrywania i ujęcia analizowanej problematyki obejmuje następujące stanowiska filozoficzne: perfekcjonizm antropologiczny (naród jako narzędzie doskonalenia człowieka), idealizm ewolucjonistyczny ( naród jako realizator chwały Bożej i Ojczyzny), tomizm (naród jako odblask chwały Bożej), filozofia analityczna (naród jako nosiciel wartości ogólnodemokratycznych), neopozytywizm (naród jako źródło konfliktów międzyludzkich), rewizjonizm marksistowski (naród jako nosiciel wartości ponadklaso-wych) i wreszcie marksizm (naród jako mieszczańska fikcja ideologiczna). W okresie międzywojennym dojrzałą myśl narodową reprezentowała polska prawica; myśl lewicowa zadowalała się czysto kulturowym pojmowaniem narodu. [...]

Książka "Międzywojenna Polska Myśl Narodowa. Od patriotyzmu do globalizmu." - Ulrich Schrade - oprawa twarda - Wydawnictwo ARCANA.