Miasta a władza centralna w Polsce i w Europie wczesnonowożytnej (XVI-XVIII w.)

Opis książki:

Procesy urbanistyczne przebiegające w Polsce w XVI-XVIII w. są porównywalne do tych, jakie się dokonywały w tym czasie w innych krajach Europy. Stopień urbanizacji był u nas wysoki - zarówno liczba miast, jak i gęstość ich występowania mieszczą się w europejskich normach, zawierających kraje bardzo nasycone miastami (Włochy, Niderlandy) i obszary o rzadkiej sieci miejskiej (Skandynawia). Rownież wielkość polskich miast, z przewagą wśród nich miast małych, a nawet bardzo małych, jest porównywalna: małe miasta przeważały w Niemczech, w Anglii, w Europie Północnej (Dania, Norwegia, Szwecja, Finlandia). Symptomatyczne różnice zaczynają się, gdy porównujemy położenie prawno-spoleczne miast i stwierdzamy dominację miast prywatnych, występującą w Polsce niezwykle jaskrawo od schyłku XVI w., wykluczenie mieszczan z sejmu, ograniczenia prawne w dostępie do urzędow i godności. Odmienny był również w Polsce, od Europy, układ relacji władza centralna - miasta. Zakłócenie tego układu wskutek zdominowania społeczenstwa i państwa przez szlachtę miało zgubne konsekwencje i dla miast, i dla wladzy centralnej, a w rezultacie także dla całego kraju, uniemożliwiając wykształcenie się w Polsce struktur nowożytnego państwa.

Książka "Miasta a władza centralna w Polsce i w Europie wczesnonowożytnej (XVI-XVIII w.)" - Maria Bogucka - oprawa miękka - Wydawnictwo Wydział I Nauk Społecznych PAN.