Małżeństwo drogą świętości. Duchowość małżeńska w doświadczeniu equipes notre-dame

Opis książki:

"…do świętości nie można zmierzać w izolacji, w pojedynkę, ale zawsze z innymi”. Współczesne media instytucję małżeństwa coraz częściej przedstawiają jako anachronizm. Wielu stawia tezę, że małżeństwo ogranicza wolność człowieka i hamuje jego pełny rozwój. Ksiądz Stanisław Wawrzyszkiewicz na przykładzie ruchu Equipes Notre-Dame wykazuje nam coś wręcz przeciwnego. Małżeństwo stwarza szczególną płaszczyznę do pełnego rozwoju duchowego, a co za tym idzie, stwarza klimat dojrzewania do świętości.
FRAGMENT
Reguła życia
Karta umieszcza to zobowiązanie na pierwszym miejscu i poświęca mu więcej uwagi niż pozostałym zobowiązaniom: "Ustalić sobie regułę życia (wielka różnorodność małżeństw nie pozwala na zaproponowanie wszystkim tej samej). Bez reguły życia fantazja często przewodzi życiu religijnemu małżonków i czyni je chaotycznym. Ta reguła życia (oczywiście wiadomo, że każdy małżonek ma swoją) nie jest niczym innym, jak określeniem czasu i miejsca, kiedy każdy zamierza uczestniczyć we Mszy świętej, w sakramencie pokuty, w modlitwie, w lekturze duchowej (...). Nie chodzi o mnożenie zobowiązań, ale o sprecyzowanie ich, aby zmobilizować wolę i uniknąć zejścia na manowce. Rada i kontrola kapłana są godne zalecenia, aby już wcześniej zaopatrzyć się przeciw przeciążeniu lub łatwiźnie. Nie ma obowiązku, aby informować ekipę o przyjętej regule życia, ani o sposobie jej praktykowania. Zauważmy jednak, że niektórzy posunęli wzajemną pomoc aż do tego stopnia”.
Publikacje END w pierwszym okresie po promulgowaniu Karty poświęcały dużo uwagi regule życia. Doradzano jednak, aby była ona wspólna dla małżonków, szczególnie w zakresie praktyk religijnych. Dotyczyć to mogło również regulaminu domowego, na przykład odnośnie do pór kładzenia się do łóżek. Proponowano, aby regułą życia dla obu małżonków stało się uczestniczenie we Mszy świętej w dzień powszedni, modlitwa codzienna, a nawet medytacja. Wkrótce pojawiły się reguły życia mające na celu poprawienie pożycia małżeńskiego. Pierwsza brzmiała następująco: "Starać się każdego dnia sprawić jakąś przyjemność swojemu współmałżonkowi”. Zatem nie "ja”, ale "ty” znajduje się w centrum uwagi współmałżonka. W ten sposób, bardzo konkretny, można przeciwstawić się egoizmowi wypaczającemu ludzkie czynności (por. GS 37), który jest nieuporządkowaną miłością samego siebie (por. GS 25) i często profanujący miłość małżeńską (por. GS 47). Egoista pyta się zwykle: czy jestem szczęśliwy z tą osobą? Natomiast zaproponowana reguła życia odwraca sytuację, gdyż trzeba się zapytać: czy mój małżonek jest szczęśliwy ze mną? Takie stawianie sprawy jest twórcze, ponieważ nie tylko unikamy jakiegoś zła, ale równocześnie tworzymy dobro, bezwzględnie konieczne dla naszej wiary (i miłości), ponieważ – jak nas poucza Apostoł Jakub – "wiara bez uczynków jest martwa” (por. Jk 2,26).

Książka "Małżeństwo drogą świętości. Duchowość małżeńska w doświadczeniu equipes notre-dame" - ks. Stanisław Wawrzyszkiewicz - oprawa miękka - Wydawnictwo Dehon.