Leszek Wójtowicz

Opis książki:

Piszę to "coś", stukając nieporadnie w klawiaturę komputera. Drukarka uparcie nie reaguje na polecenia, więc całość będę musiał przepisać na maszynie, zaś ewentualne poprawki naniosę piórem. Trochę się boję tego pisania. Zbyt wiele wydarzyło się przez te wszystkie lata. Wdziałem feerie pychy i głupoty fałszywych bogów, których upadek nastąpił tak niespodziewanie. Widziałem i śpiewałem o nich. Dane mi było spotkać ludzi niezwykłych, którzy pomagali w trudnej wędrówce po krętych korytarzach sztuki. Spotkałem ich i śpiewam o nich nadal. Cieszę się miłością i to jedno wiem na pewno, że właśnie ona jest najważniejsza. Piszę i śpiewam o niej z największą pokorą. Bez prawdy nie potrafiłbym żyć, chociaż obcowanie z tą damą przynosi czasami tak wiele goryczy. Jestem bardem, bo zdarza mi się wiedzieć odrobinę więcej. Rozumiem, że może to denerwować. Rozumiem i przepraszam. Jestem bardem, bo nie umiem pogodzić się z tymi, którzy nie uważają wolności za wartość szczególnie istotną. Obecny czas fascynuje mnie. Tyle w nim zmian cudownych i podłości tyle. Wiek dwudziesty pożegnał nas cokolwiek rozdygotany. Ekrany telewizorów migają złudnym blaskiem. Świat polityki przypomina karykaturę smoka pożerającego własny ogon. Pieniądze, pieniądze. Nie jest jednak źle. Skupienie publiczności słuchającej moich piosenek to niewyobrażalnie piękna nagroda. Pierwszy autorski recital zagrałem w Piwnicy pod Baranami w 1980 roku. Potem były następne i stąd właśnie chronologiczny układ tego tomiku. Do roku 1989 śpiewatem i nagrywałem także w drugim obiegu, poza zasięgiem nie całkiem wszechwładnej, jak się okazało, cenzury. To nie jest żadna kombatancka nuta. To po prostu prawda, o której już wspomniałem. Ozdobiony poetyckimi rysunkami Agnieszki Dacy tomik pozwalam sobie zakończyć "Wieżą paradoksów". Wiem, że łamię w ten sposób chronologiczny porządek, ale w takiej właśnie wieży przyszło nam teraz żyć. Widoki i owszem, imponujące, tylko czasem w głowach się kręci. Życzę zatem spokojnej lektury i zabieram się do pisania następnych piosenek i pieśni. Tyle jeszcze do wyśpiewania. Leszek Wójtowicz Urodził się 27 kwietnia 1954 roku w Poznaniu. Wychował się w Nowym Sqczu. Jest absolwentem wydziału prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Krakowianin z wyboru. Poeta, pieśniarz i kompozytor, wykonuje własne piosenki akompaniujqc sobie na gitarze klasycznej. Od lat związany z "Piwnicą pod Baranami". Mola litania napisana w 1 980 roku, nagrodzona na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w roku 1981, zdobyła uznanie publiczności jako pieśń nadziei na demokratyzację życia w Polsce. W drugim obiegu wydał dwie kasety autorskie: Moja litania (1984) i Mówią mi, że tam w Moskwie (1988). Jego liczne recitale zarejestrowane zostały przez Polskie Radio i Telewizję. W roku 1990 opublikował wybór wierszy-piosenek pt. Ważne dwa słowa. Piotr Skrzynecki mawiał o nim: "piwniczny bard".

Książka "Leszek Wójtowicz" - Leszek Wójtowicz - oprawa miękka - Wydawnictwo Twój Styl.