Lekcja zachwytu. Seria: Nowa poezja polska

Opis książki:

Zbiór ten jest szczególny - bardzo osobisty. Osobisty nie tyle z powodu epizodów biograficznych, osobisty bo szczery. Szczerość polega na bezpośrednim przekazie wrażeń omijającym strategie chwytów artystycznych i przetwarzania. Dzielić się tym, co czujemy umie niewiele osób. Mówić o tym, co jest nam najbliższe jest najtrudniejsze. Mówimy zakładając maski intelektualne, artystyczne lub estetyczne. Jest to pierwsza książka poetycka, w której nie używam ani chwytów estetycznych, ani przebieranek. Przez trzydzieści dwie strony próbowałam znaleźć w sobie dziecko. Naiwne i ufne. Kogoś, kto zauważa tylko dobre strony świata i nieustannie się dziwi zadając najprostsze pytania. Najprostsze niekiedy może nawet banalne. Tak by wrócić do początku słowa i świata. Jest to książka o kimś, kto stracił przeszłość, zaznając poczucia zagubienia i braku jest mu dane zacząć jeszcze raz od początku. Początek w swojej niewinności daje szansę odkrycia lepszej strony życia. Jak w alchemicznym tyglu następuje przemiana negatywnego w pozytywne. To krótka historia zachwytu. Krótka, tak jak to bywa z zachwytem, zdumieniem, westchnieniem. Jako, że jest to "lekcja" w wierszach pojawiają się dwie osoby: nauczyciel i uczeń. Ten kto wypowiada słowo: zachwyt i ten, kto uczy się znaczenia tego słowa. Nauczyciel pojawia się zupełnie nieoczekiwanie i odnajduje w nas cechy, które były do tej pory nam nieznane, ukryte lub obce. Może uśpione lub zakrzyczane. Uczy, że to, co proste jest najbardziej ludzkie, a może nawet najbardziej ważne. Ten twórca nowego porządku i nowego mikrokosmosu uczy od nowa mówić, patrzeć, dotykać, słuchać. Wiersze są jakby rzeźbione w oddechu i świetle. Przejrzyste i proste. Są kolażem myśli, słów, uczuć i milczenia. Dialogiem między myślami a tym, co mówione. Między duszą a ciałem. Między ciałem i przyrodą. "Lekcja zachwytu" jest moim credo duchowym. Właściwie sama się dziwię, że ta potrzeba podzielenia się tym, co najbardziej bezbronne znalazła swoje odbicie w zapisaniu tego zbiorku. Ta książka jest odyseją wewnątrz siebie. Jest zapisem ciszy i spostrzegawczości. Momentem odkrycia nowego lądu mentalnego i inteligencji mistycznej. Jest to nie tylko historia zachwytu, ale opowieść o czasie i przestrzeni. O magii i niezwykłości przypadkowego spotkania. Spotkania z drugim człowiekiem, miejscem lub przedmiotem. Nie wiem kim jest uczeń, a kim nauczyciel. Nie znam ich imion, a choćby nawet, nie jest to aż tak istotne…Być może jest to spotkanie oczywistości z ostatecznością lub może dwóch sfinksów? A może między wersami biegnie droga po rebis?
Ewa Sonnenberg

Książka "Lekcja zachwytu. Seria: Nowa poezja polska" - Ewa Sonnenberg - oprawa miękka - Wydawnictwo Zielona Sowa.