Konie

Opis książki:

Aby stworzyć tę książkę, Yann Arthus-Bertrand przez piętnaście lat przemierzał świat. Przez piętnaście lat fotografował konie, aby przedstawić nam ogólnoświatowy, bardzo osobisty atlas koni, w którym chciał ukazać nie tylko ich piękno i różne rasy, ale też fascynującą więź, jaka od zarania łączy człowieka i konia. Ta niezwykła dokumentacja fotograficzna i uzupełniające ją teksty Jean-Louisa Gourauda, wybitnego specjalisty w dziedzinie koni, czynią z niniejszej książki prawdziwą biblię dla miłośników koni. Zamówienia na album zostaną zrealizowane pod koniec września. Cena książki wynosi 230 zł i nie jest objęta systemem rabatowym FRAGMENT Jego wysokość achał-tekiniec "Złoty koń", "atleta w sukni z jedwabiu", "jedyny koń naprawdę czystej krwi", "najpiękniejszy koń świata": nie sposób mówić o nim inaczej, jak tylko w superlatywach. To prawda: koń rasy achałtekińskiej (akhal-teke; achał-tekiniec) jest zwierzęciem wyjątkowym. Tak bardzo różni się od innych koni, jak na przykład chart różni się od innych psów. Wywodzi się z Turkmenistanu, byłej republiki sowieckiej w Azji Środkowej, bogatej w ogromne złoża gazu, położonej między Morzem Kaspijskim a Afganistanem, graniczącej z Uzbekistanem na północy, a z Iranem na południu. Jego kolebką jest kwitnąca oaza pośrodku pustyni Kara-Kum, w dolinie Achał, której głównym miastem jest Aszchabad (co można przetłumaczyć jako "miasto miłości"). Ten raj jest ośrodkiem jednego ze szczepów turkmeńskich - Tekke, co prawda nielicznego, ale od niepamiętnych czasów słynącego z wysokiej jakości haftów, biżuterii i dywanów. A jednak ich największy sukces, najwspanialszy wytwór nie wiąże się z żadną z dziedzin rzemiosła. Ich głównym wkładem w ogólnoświatowe dziedzictwo jest koń. Koń raczej nieduży (od 1,60 m do 1,65 m), ale wysmukły, delikatny, pełen wdzięku, arystokratyczny, gibki, jego jedwabista sierść mieni się metalicznymi odcieniami. Koń o długich, smukłych nogach (mówi się, że ma "dużo powietrza pod brzuchem"), o łabędziej wprost szyi, o wyrazistej głowie, prawie nieistniejącej grzywce. "Do tego konia chciałoby się zwracać przez pan" - mawiała Maria Czerkiesowa, Rosjanka mieszkająca w Aszchabadzie, którą nazywano "matką achał-tekińców", ponieważ poświęciła swe życie (zmarła w roku 2003) ocaleniu tej wspaniałej rasy zagrożonej wyginięciem z dwóch powodów: rozszalałych sił natury (gwałtowne trzęsienia ziemi dwukrotnie - w latach 1924 i 1948 - spustoszyły Aszchabad) i ludzkiej głupoty. Wychodząc z założenia, że koń winien ustąpić miejsca maszynom, władza sowiecka już w latach 50. postanowiła zamienić konia rasy achałtekińskiej w zwierzę rzeźne! Jakże smutny koniec przewidziano dla tego bajecznego stworzenia, dla konia o tak olśniewającej przeszłości! Według Turkmenów nie ma bowiem najmniejszej wątpliwości, że ich koń - który figuruje dziś w godle republiki - jest przodkiem wszystkich koni. Nie ma wątpliwości, że był on wierzchowcem Scytów, Partów, a nawet Amazonek. Nie ma wątpliwości, że Bucefał, rumak Aleksandra Wielkiego, był achał-tekińcem. Nie ma też wątpliwości, że słynne "niebiańskie konie" cesarzy Chin były achał-tekińcami. Pewne jest natomiast to, że bez odwagi i pasji specjalistów, takich jak Maria Czerkiesowa lub Władimir Chamborant (zootechnik sowiecki pochodzenia francuskiego), którzy sprzeciwili się masakrze koni achałtekińców, rasa ta zapewne by znikła. Dzisiaj jest ona na szczęście przedmiotem uważnej troski nie tylko w swej kolebce, ale i w sąsiednich krajach, zwłaszcza w europejskiej części Rosji, w Niemczech, a od niedawna także w Stanach Zjednoczonych. Pomimo swej międzynarodowej renomy, koń achałtekiński wciąż pozostaje zwierzęciem rzadkim: jego pogłowie ocenia się zaledwie na trzy tysiące sztuk. Ceniony przez stulecia za swą wytrwałość i odporność koń turkmeński wykazał swe zdolności również w ujeżdżeniu: jeden z koni najczęściej nagradzanych medalami w historii Igrzysk Olimpijskich - złoty medal w Rzymie, brązowy w Tokio i znowu brązowy w Meksyku - Absent ("nieobecny"), którego imię podawano niekiedy jako Absinthe ("absynt"), był achał-tekińcem, wywodzącym się ze słynnej stadniny Lugowoje w Kazachstanie. Owa łatwość uczenia się trudnych figur i ewolucji w połączeniu z jego wyjątkowym pięknem sprawiają, że o achałtekińca zabiegają cyrki z całego świata.

Książka "Konie" - Arthus-Bertrand Yann - oprawa miękka - Wydawnictwo M.