Japońska wyspa Ikema. Środowisko i język

Opis książki:

Przedmiotem niniejszej monografii jest charakterystyka dialektu używanego przez mieszkańców niewielkiej wyspy Ikema należącej do grupy wysp Sakishima w południowej części Archipelagu Ryukyu na tle szerokiego kontekstu środowiskowego i historycznego. Znajdziemy tu opis najważniejszych elementów środowiska geograficznego i przyrodniczego Ikemy a także szczegółowe omówienie tradycyjnej kultury mieszkających tam ludzi. Osobne rozdziały poświęcono problematyce pochodzenia ludności Archipelagu Ryukyu oraz genezy tamtejszych dialektów. Zarysowano także podstawowe poglądy na temat związków genetycznych języka wczesnoriukiuańskiego z językiem prajapońskim oraz ich relacji z językami ałtajskim i austronezyjskim a także wzbudzających większe wątpliwości ewentualnych związków z jeszcze innymi językami. Uwzględniono też wydarzenia historyczne i zewnętrzne czynniki kulturowe które w istotny sposób mogły wpłynąć na kształtowanie się dialektów riukiuańskich. Dokonano również przeglądu różnych propozycji klasyfikacji dialektów riukiuańskich. W dalszej części książki po scharakteryzowaniu systemu fonologicznego i morfologicznego dialektu Ikema omówione zostały jego części mowy i wybrane leksemy w zestawieniu z ich odpowiednikami w innych dialektach riukiuańskich. Na koniec autorka zaprezentowała swoje wnioski dotyczące współczesnego stadium rozwoju dialektu Ikema i zachowanych w nim archaizmów oraz te które wynikają z jego konfrontacji z innymi dialektami riukiuańskimi. Przedstawiła również propozycje dalszych badań nad genezą całej grupy dialektalnej do której należy ten dialekt.

Autorka ukończyła studia japonistyczne w 1995 na Uniwersytecie Jagiellońskim i od tego czasu prowadzi zajęcia na macierzystej uczelni w Zakładzie Japonistyki i Sinologii w Instytucie Filologii Orientalnej. Na tymże uniwersytecie uzyskała stopień doktora w zakresie językoznawstwa i w 2004 roku. Specjalizuje się w badaniach dialektów riukiuańskich na szerszym tle porównawczym i socjokulturowym. Interesuje się również pobocznymi dziedzinami, jak antropologia, archeologia i etnografia, które wspomagają badania dialektologiczne. Od września 1998 do kwietnia 1999 była stypendystką Fundacji Japońskiej na Uniwersytecie Hōsei w Tokio. W tym czasie przeprowadzała kilkumiesięczne badania terenowe w środkowej i południowej części Archipelagu Ryūkyū, tj. na Okinawie, Miyako, Ikemie, Ishigaki i Yonaguni.

Książka "Japońska wyspa Ikema. Środowisko i język" - Joanna Rokimi-Marszewska - oprawa miękka - Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Książka posiada 226 stron i została wydana w 2010 r.