Istota gnostycyzmu w świetle interpretacji pojęcia prawdy. Na przykładzie wybranych pism apokryficznych

Opis książki:

Była taka religia: zbawić siebie znaczyło zobaczyć w sobie prawdziwą pełnię, przedwieczną światłość i ciszę czegoś starszego niż wszechświat. W sobie - ujrzeć nieskończoność. Religia ta to gnostycyzm; zakwitła w regionach Palestyny i Syrii w drugiej połowie I wieku, wkrótce dotarła na wybrzeże Azji Mniejszej i Grecji, następnie do Aleksandrii, a później do Rzymu. W wieku II i III rozwijała się bez przeszkód w Syrii, Mezopotamii, Azji Mniejszej i Egipcie. Wyznawcy tej wiary, z czasem nazwani heretykami, czuli się wędrowcami w tym świecie, przenoszącymi pod łachmanem ciała perłę swej duszy. Dokąd Oni to wiedzieli, gdyż byli "wiedzącymi" - gnostykami. Pogardzając urodą materii, potęgą natury i grozą śmierci, szanując mądrość Platona, orfików i qumrańczyków, dali się także poznać jako wyznawczy Jezusa Chrystusa. Pośród zgiełku wielkich miast, rzadziej na wiejskich ustroniach, pilnie strzegli zgłębionych tajemnic. Twierdzili, że poznali jedyną, choć wielokrotną prawdę. Czy była to prawda o rzeczywistości wszystkich ludzi

Książka "Istota gnostycyzmu w świetle interpretacji pojęcia prawdy. Na przykładzie wybranych pism apokryficznych" - Luiza Rzymowska - oprawa miękka - Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.