Heidegger - Levinas. Spór o transcendencję prawdy

Opis książki:

Książka poświęcona jest pojmowaniu prawdy przez dwóch wybitnych filozofów XX wieku: Martina Heideggera i Emmanuela Levinasa. Mimo istotnych różnic dzielących ontologię Heideggera od etyki Levinasa, autor stara się znaleźć podobieństwa. Obie te filozofie podchodzą krytycznie do klasycznej definicji prawdy, obie inspirowane są przez fenomenologię Husserla. Zasadniczymi kwestiami poruszanymi przez Heideggera i Levinasa są: tożsamość człowieka i transcendencja prawdy. W dziełach Heideggera wyrażone są one poprzez pojęcia: «odkrywania» i «zdecydowania» oraz «odsłaniania» i «zakrywania». Natomiast w filozofii Levinasa zostały określone przy pomocy słów: «pouczenie» i «wezwanie». Spór o transcendencję prawdy jest analizą filozoficzną, modyfikującą spojrzenie na prawdę, która nie jest już więcej monolitem, lecz dynamicznym procesem, nieustannym zapytywaniem się o siebie samego.
fragmenty:
...Spór wokół transcendencji prawdy przybierał na sile w myśli europejskiej szczególnie wówczas, gdy człowiek coraz bardziej odczuwał osamotnienie i tracił więź z otaczającym go światem. Ten stan rzeczy wyrasta z problematyczności prawdy o człowieku i jest konsekwencją doświadczenia trwogi wywołanej brakiem tożsamości. Aby móc odnaleźć siebie, człowiek musi otworzyć się na to, co wobec niego absolutnie inne, co nie jest nim samym. Tak Heidegger, jak i Lévinas starają się ukazać rozumienie człowieka na poziomie przedpredykatywnym. Transcendencja prawdy oznacza antycypację względem relacji teoriopoznawczej podmiot-przemiot. "Mimo istotnych różnic tych filzofii wyróżnia je modyfikacja spojrzenia na prawdę, która nie jest już więcej monolitem, lecz dynamicznym procesem, nieustannym zapytywaniem się jestestwa o siebie samo."
"Zagadnienie transcendencji prawdy w dziełach Heideggera wyraża się poprzez pojęcia: odkrywania i zdecydowania oraz odsłaniania i zakrywania. W odróżnieniu od ontologii autora Sein und Zeit filozofia Levinasa inspiracje swoją czerpie z eschatologii i można j a wyartykułować przy pomocy słów: pouczenie i wyzwanie. Tożsamość człowieka w tym przypadku oznacza relacje absolutną z Bogiem i napotykanym na swej drodze człowiekiem. Jest ona permanentnym kroczeniem ku nieznanej dotąd ojczyźnie. Prawda o człowieku i jego poszukiwaniu własnej tożsamości nie może wyrastać w pierwszym rzędzie z przemyśleń nad historią, lecz powinna być ugruntowana na ontologii i etyce. "prawda dla Martina Heideggera jest grą, która doprowadzi Dasein, mogąc siebie stracić bądź siebie zyskać. Jest ona szukaniem właściwego bycia. Levinas w zamian za odnoszenie się jestestwa do własnego bycia proponuje relacje etyczną, która jest jeszcze bardziej pierwotna niż wszelka etyka. W relacji z absolutnie Innym powracam do samego siebie, lecz nie jako ja, lecz mnie.”

Książka "Heidegger - Levinas. Spór o transcendencję prawdy" - Marcin Rebes - oprawa miękka - Wydawnictwo UNIVERSITAS.