Galicja na józefińskiej mapie topograficznej 1779-1783. Tom 8 cz. A i B

Opis książki:

W latach 1779-1783 wojskowi kartografowie austriaccy pod kierunkiem ppłk. Friedricha von Miega sporządzili dokładną mapę tzw. Królestwa Galicji i Lodomerii czyli ziem polskich zagarniętych przez Austrię w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej. Arkuszom mapy towarzyszą opisy kartowanego terenu obejmujące charakterystykę lasów i roślinności, ukształtowania terenu, rzek i wód oraz ważniejszych budowli o znaczeniu militarnym (zamki, dwory, kościoły i klasztory).Tom 8 składa się z dwóch części. Pierwszy wolumin zawiera obszerne opisy wojskowe w języku niemieckim i w polskim, współczesnym tłumaczeniu, opatrzone aparatem krytycznym oraz indeksami do tekstu źródłowego i do samej mapy. Zawartość drugiego woluminu stanowi 28 arkuszy map sekcji: 160-162, 180-182, 202-205, 226-229, 251-255, 283-286 (23 oryginały i 5 kopie) w skali 1:28.800.

Mapy obejmują terytorium między górzystym pasmem Roztocza i Bugiem. To najbardziej wysunięta na północ część Galicji, która niedługo po jej utworzeniu, bo już w 1809 r., przestała być Galicją, bowiem, utracona przez Austrię, została włączona do Księstwa Warszawskiego, a później Królestwa Polskiego pod zaborem rosyjskim. Leżą na tym terenie stare, wczesnośredniowieczne ośrodki grodowe Rusi kijowskiej, takie jak Czerwień, Wołyń czy Sutiejsk, które już w XIII wieku zakończyły swój żywot, a śladem po nich są jedynie grodziska, nota bene zarejestrowane na mapie. Inne, jak Horodło, Hrubieszów, Grabowiec i Szczebrzeszyn, istniejące dowodnie jeszcze w epoce państwa ruskiego, czy Tyszowce, wobec których takiej pewności nie mamy, kontynuowały swoje funkcje miejskie i terytorialne długo, część z nich do dzisiaj. Są tu również miasta młodsze, lokowane w czasach już nowożytnych, a wśród nich Zamość — „miasto idealne” zbudowane przez Jana Zamoyskiego — które wyrosło na stolicę regionu.

Pod względem fizyczno-geograficznym przedstawiony na mapach teren obejmuje części makroregionów Wyżyny Lubelskiej, Roztocza, Wyżyny Wołyńskiej oraz skrawki: na północnym wschodzie Polesia Wołyńskiego, na południowym wschodzie — Kotliny Bugu. Leżą tu tereny o mocno zróżnicowanych warunkach osadniczych: od gęsto zalesionego, górzystego

pasma roztoczańskiego, kolonizowanego intensywniej dopiero w XV-XVII wieku, po żyzną, pokrytą czarnoziemem strefę między Huczwą i Bugiem, dobrze zagospodarowaną już w średniowieczu.

część A (wstępna-opisowa, ilustrowana, w języku polskim i niemieckim, format książki A4), ss. 284

część B (arkusze luźne, pełnokolorowe reprodukcje w formacie oryginalnym), 28 map w pudełku

komplet w folii termokurczliwej

Książka "Galicja na józefińskiej mapie topograficznej 1779-1783. Tom 8 cz. A i B" - Andrzej Janeczek, Bogusław Dybaś, Łukasz Walczy - oprawa twarda - Wydawnictwo Societas Vistulana. Książka posiada 284 stron i została wydana w 2016 r.