Bez znaku, bez śladu, bez słowa. W kręgu problemów duchowości we współczesnej literaturze polskiej

Opis książki:

Pragnęłabym zilustrować tezę, że istnieje we współczesnej literaturze polskiej oryginalna forma duchowości, która przeciwstawia się nihilizmowi. Duchowość ta jest zjawiskiem przełamującym podziały pokoleniowe oraz przekraczającym granice takiej czy innej konfesji. Zachowując osobisty - w różnej mierze - dystans w stosunku do religii, autorzy jednak czerpią z kultury religijnej, w jakiej byli wychowywani lub na tle której sytuuje się ich twórczość, wielorakie motywacje do pogłębiania poszukiwań duchowych. Co najmniej od epoki oświecenia trwał pewien konflikt między nauką a wiarą. Proponowano rozwiązania owego sporu, ale uprzedzeń między światem nauki a przeciętnymi wierzącymi ludźmi raczej nie udało się rozwiać. Swego rodzaju przyzwolenie intelektualisty na koegzystencję nauki i wiary dał w polskiej literaturze Leszek Kołakowski swoją Obecnością mitu (1972). Budowano mosty porozumienia, nie miejsce tu jednak na szczegółową kronikę dokonań w tej mierze, jakim jest choćby wybitna książka Rodowody niepokornych (1971) Bohdana Cywińskiego. Po latach Jan Błoński wyznawał, że: religijny wymiar zjawiska, zwanego literaturą, jawił mi się z latami coraz natarczyr wiej. Książki zaś, zupełnie tego wymiaru pozbawione, coraz częściej wprawiały mnie w senność. Jest ich na szczęście mniej niż się wydaje. Biblioteki są nieustannym źródłem nawróceń. Dlatego palą je tyrani i cenzurują inkwizytorzy. Religijną refleksję nad literaturą porażają często kwalifikacje wyznaniowe, które mylą bardziej niż rozjaśniają, zwłaszcza jeśli od nich zaczynać. W dziełach zapisują się i utwierdzają modele świata i wzorce porozumienia międzyludzkiego, które bywają często naznaczone czy ukształtowane przez religijne doświadczenia.

Książka "Bez znaku, bez śladu, bez słowa. W kręgu problemów duchowości we współczesnej literaturze polskiej" - Dorota Heck - oprawa miękka - Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.