Badania logiczne. Tom 2 cz. 1. Seria: Biblioteka klasyków filozofii

CZĘŚC I

Słowo wstępne (Janusz Sidorek)
Od tłumacza
Nota edytorska
Wprowadzenie
§ 1. Konieczność badań fenomenologicznych w celu przygotowania i ujaśnienia czystej logiki poprzez krytykę poznania
§ 2. W sprawie uwyraźnienia celów takich badań
§ 3. Trudności analizy czysto fenomenologicznej
§ 4. Konieczność uwzglę dnienia gramatycznej strony przeżyć logicznych
§ 5. Określenie głównych celów poniższych badań analitycznych
§ 6. Dopiski
§ 7. Zasada bezzałożeniowości badań teoriopoznawczych

I. Wyrażenie i znaczenie
Rozdział pierwszy. Istotne rozróżnienia
§ 1. Podwójny sens terminu znak
§ 2. Istota wskazania
§ 3. Wskazówka i dowód
§ 4. Dygresja o pochodzeniu wskazania z kojarzenia
§ 5. Wyrażenia jako znaki znaczące. Wyodrębnienie nie należącego tu sensu wyrażenia
§ 6. Pytanie o fenomenologiczne i intencjonalne rozróżnienia należące do wyrażeń jako takich
§ 7. Wyrażenia w funkcji komunikatywnej
§ 8. Wyrażenia w samotnym życiu psychicznym
§ 9. Rozróżnienia fenomenologiczne między fizycznym zjawiskiem wyrażenia, aktem nadającym sens i aktem wypełniającym sens
§ 10; Fenomenologiczna jedność tych aktów
§ 11. Rozróżnienia idealne: najpierw między wyrażeniem a znaczeniem jako jednościami idealnymi
§ 12. Ciąg dalszy. Wyraż na przedmiotowość
§ 13. Zwiąek zachodzący między znaczeniem i odniesieniem przedmiotowym § 14. Treść jako przedmiot, jako wypełniający sens i jako sens albo znaczenie po prostu
§ 15. Związane z tymi rozróż nieniami ekwiwokacje w mówieniu o znaczeniu i braku znaczenia § 16. Ciąg dalszy. Znaczenie i współoznaczanie

Rozdział drugi. Charakterystyka aktów nadających znaczenie
§ 17. Ilustrujące obrazy wyobrażeniowe jako rzekome znaczenia
§ 18. Ciąg dalszy. Argumenty i kontrargumenty
§ 19. Zrozumienie bez naoczności
§ 20. Myślenie bez naoczności i „funkcja zastępcza” znaków
§ 21. Wątpliwości co do tego, czy w celu ujaśnienia znaczeń i poznania ugruntowanych w nich prawd
konieczne jest odwoływanie się do korespondującej naoczności
§ 22. Różne charaktery rozumienia i „jakość znaności”
§ 23. Apercepcja w wyrażeniu i apercepcja w przedstawieniach naocznych

Rozdział trzeci. Chwiejność znaczeń słów a idealność jedności znaczenia
§ 24. Wprowadzenie
§ 25. Stosunki pokrywania się między treściami powiadomienia i nazwania
§ 26. Wyrażenia istotnie okazjonalne a wyrażenia obiektywne
§ 27. Inne gatunki wyrażeń chwiejnych
§ 28. Chwiejność znaczeń jako chwiejność aktu znaczenia
§ 29. Czysta logika a znaczenia idealne

Rozdział czwarty. Fenomenologiczna i idealna jedność przeżyć znaczeniowych
§ 30. Treść przeżycia wyrażającego w sensie psychologicznym i jego treść w sensie jednolitego znaczenia
§ 31. Charakter aktowy znaczenia a idealnie jedno znaczenie
§ 32. Idealność znaczeń nie jest idealnością w sensie normatywnym

§ 33. Pojęcia „znaczenie” i „pojęcie” w sensie species nie pokrywają się ze sobą
§ 34. W akcie znaczenia znaczenie nie jest uświadamiane przedmiotowo
§ 35. Znaczenia „same w sobie” a znaczenia wyrażeniowe

II. Idealna jedność species a nowożytne teorie abstrakcji
Wprowadzenie

Rozdział pierwszy. Przedmioty ogólne i świadomość ogólności
§ 1. Przedmioty ogólne uświadamiamy sobie w istotnie innych aktach niż przedmioty indywidualne
§ 2. Nieodzowność mówienia o przedmiotach ogólnych
§ 3. Czy jedność speciez można rozumieć jako niewłaściwą. Identyczność i jednakowość
§ 4. Zarzuty przeciw redukcji idealnej jedności do rozproszonej mnogości
§ 5. Ciąg dalszy. Spór między J. St. Millem a H. Spencerem
§ 6. Przejście do nast ę pnych rozdziałów

Rozdział drugi. Psychologiczne hipostazowanie tego, co ogólne
§ 7. Metafizyczne i psychologiczne hipostazowanie tego, co ogólne. Nominalizm
§ 8. O pewnym z ł udnym rozumowaniu
§ 9. Locke’a teoria idei abstrakcyjnych
§ 10. Krytyka
§ 11. Locke’a trójkąt ogólny
Uwaga
§ 12. Teoria obrazów wspólnych

Rozdział trzeci. Abstrakcja i uwaga
§ 13. Nominalistyczne teorie ujmujące abstrakcję jako efekt uwagi
§ 14. Zarzuty stosujące się zarazem do wszelkich form nominalizmu.
a) Brak opisowego ustalenia punktów dojścia
§ 15. b) Źródłem nowoczesnego nominalizmu jest przesadna reakcja na Locke’owsk ą teorię idei ogólnych. Istotny charakter tego nominalizmu a teoria abstrakcji przez uwagę
§ 16. c) Ogólno ść funkcji psychologicznej i ogólno ść jako forma znaczenia. Ró ż ny sens odniesienia tego, co ogólne, do zakresu
§ 17. d) Zastosowanie do krytyki nominalizmu
§ 18. Teoria uwagi jako generalizującej siły
§ 19. Zarzuty. a) Wyłączne zwracanie uwagi na jakiś moment cechy nie usuwa jego indywidualności
§ 20. b) Obalenie argumentu z myślenia geometrycznego
§ 21. Różnica między zwracaniem uwagi na niesamodzielny moment
uchwytywanego naocznie przedmiotu a zwracaniem uwagi na odpowiedni atrybut in specie
§ 22. Fundamentalne braki w fenomenologicznej analizie uwagi
§ 23. Sensowne mówienie o uwadze obejmuje całą sferę myślenia, a nie tylko naoczności

Rozdział czwarty. Abstrakcja i reprezentacja
§ 24. Przedstawienie ogólne jako chwyt ekonomii myślenia
§ 25. Czy ogólna reprezentacja może służyć za istotną charakterystyk ę ogólnych przedstawie ń
§ 26. Ciąg dalszy. Różne modyfikacje świadomości ogólnej a naoczno ść zmysłowa
§ 27. Uprawniony sens ogólnej reprezentacji
§ 28. Reprezentacja jako zastępowanie. Locke i Berkeley
§ 29. Krytyka Berkeleyowskiej teorii reprezentacji
§ 30. Ciąg dalszy. Argument zaczerpnięty przez Berkeleya z procedury dowodu geometrycznego
§ 31. Główne źródło wykazanych błędów

Rozdział piąty. Fenomenologiczne studium o Hume’a teorii abstrakcji
§ 32. Zależność Hume’a od Berkeleya
§ 33. Hume’a krytyka idei abstrakcyjnych i jej rzekomy wynik
Zignorowanie przeze ń najwa ż niejszych punktów fenomenologicznych § 34. Sprowadzenie bada ń Hume’a do dwóch pyta ń
§ 35. Przewodnia zasada, wyniki główne myśli Hume’owskiej teorii abstrakcji
§ 36. Hume’a teoria distinctio rationis w interpretacji radykalnej i umiarkowanej
§ 37. Zarzuty wobec tej teorii w jej radykalnej interpretacji Uwagi
§ 38. Przeniesienie sceptycyzmu z abstrakcyjnych treści cząstkowych na wszystkie treści w ogóle
§ 39. Ostateczne nasilenie sceptycyzmu i jego obalenie
Dodatek. Nowoczesny humeizm

Rozdzia ł szósty. Wyodrębnienie różnych pojęć abstrakcji i abstraktu
§ 40. Pomieszanie pojęć abstrakcji i abstraktu odnoszących się z jednej strony do niesamodzielnych treści cząstkowych, a z drugiej do species
§ 41. Wyodrębnienie pojęć zgrupowanych wokół pojęcia niesamodzielnej treści
§ 42. Wyodrębnienie pojęć zgrupowanych wokół pojęcia species

III. Z nauki o całościach i częściach
Wprowadzenie

Rozdział pierwszy. Rozró ż nienie przedmiotów samodzielnych i niesamodzielnych
§ 1. Przedmioty złożone i proste, uczłonowane i nieuczłonowane
§ 2. Wprowadzenie rozróżnienia między przedmiotami (treściami) samodzielnymi i niesamodzielnymi
§ 3. Nieodrywalność treści niesamodzielnych
§ 4. Analizy przykładów Stumpfa
§ 5. Obiektywne określenie pojęcia nierozdzielności
§ 6. Ciąg dalszy. Nawiązanie do krytyki pewnego chętnie przyjmowanego określenia
§ 7. Uściślenie naszego określenia przez wprowadzenie pojęć czystego prawa i czystego rodzaju
§ 7a. Idee samodzielne i niesamodzielne
§ 8. Odrębność różnicy między treś ciami samodzielnymi i niesamodzielnymi odróżnicy między treściami naocznie wyróżniającymi się i stopionymi
§ 9. Ciąg dalszy. Wskazanie dalszej sfery fenomenów stopienia
§ 10. Mnogość praw związanych z różnymi odmianami niesamodzielności
§ 11. Różnica między tymi prawami „materialnymi” a prawami „formalnymi” albo „analitycznymi”
§ 12. Podstawowe określenia dotyczące twierdzeń analitycznych i syntetycznych
§ 13. Wzglę na samodzielność i niesamodzielność

Rozdział drugi. Tezy do teorii czystych form całości i części
§ 14. Pojęcie ufundowania i związane z nim teorematy
§ 15. Przejście do rozważań na temat ważniejszych stosunków, w jakie wchodzą części
§ 16. Ufundowanie wzajemne i jednostronne, pośrednie i bezpośrednie
§ 17. Ścisłe określenie pojęć: kawałek, moment, część fizyczna, abstrakt, konkret
§ 18. Różnica między pośrednimi i bezpoś ednimi częściami całości
§ 19. Nowy sens tej różnicy: bliższe i dalsze części cało ci
§ 20. Części bliższe i dalsze w relacji wzajemnej
§ 21. Ścisłe określenie za pomocą pojęcia ufundowania właściwych pojęć całości i części, jak też ich istotnych gatunków
§ 22. Zmysłowe formy jedności a całość
§ 23. Kategorialne formy jedności a całość
§ 24. Czyste formalne typy części i całości. Postulat apriorycznej teorii
§ 25. Dodatkowe uwagi o podziale całości na kawałki przez pokawałkowanie jej momentów

IV. O różnicy mi ę dzy znaczeniami samodzielnymi i niesamodzielnymi. idea czystej gramatyki
Wprowadzenie
§ 1. Znaczenia proste i złożone
§ 2. Czy złożoność znaczeń jest tylko refleksem złożoności przedmiotów
§ 3. Złożoność znaczeń i złożoność konkretnego aktu znaczenia. Znaczenia implikowane
§ 4. Pytanie o znaczący charakter „synkategorematycznych” składników wyrażeń kompleksowych
§ 5. Znaczenia samodzielne i niesamodzielne. Niesamodzielność zmysł owych części słów i niesamodzielność części wyrażających
§ 6. Przeciwstawienie innych rozróżnień. Wyrażenia niezamknięte, anormalnie skrócone i zawierające luki
§ 7. Ujęcie znaczeń niesamodzielnych jako treści ufundowanych
§ 8. Trudności tego ujęcia. a) Czy niesamodzielność znaczenia tkwi tylko w niesamodzielności znaczonego przedmiotu
§ 9. b) Rozumienie wyrwanych [z kontekstu] synkategorematów
§ 10. Aprioryczne prawa obowiązująe w tworzeniu kompleksów znaczeń
§ 11. Zarzuty. Modyfikacje znaczeń zakorzenione w istocie wyrażeń, resp. znaczeń
§ 12. Bezsens i niedorzeczność
§ 13. Prawa łączenia znaczeń w zespoły i czysta logiczno-gramatyczna teoria form
§ 14. Prawa wykluczające bezsens i prawa wykluczające niedorzeczność. Idea czysto-logicznej gramatyki
Uwagi

V. O przeżyciach intencjonalnych i ich „treściach”
Wprowadzenie

Rozdział pierwszy. Świadomość jako fenomenologiczna zawartość Ja i świadomość jako spostrzeżenie wewnętrzne
§ 1. Wieloznaczność terminu świadomość
§ 2. Po pierwsze: Świadomość jako efektywna fenomenologiczna jedność przeżyć Ja. Pojęcie przeżycia
§ 3. Fenomenologiczne i popularne pojęcie przeżycia
§ 4. Stosunek zachodzący między przeżywającą świadomością a przeżywaną treścią nie jest stosunkiem swoiście fenomenologicznym
§ 5. Po drugie: Świadomość „wewnętrzna” jako wewnętrzne spostrzeżenie
§ 6. Pierwsze pojęcie świadomości ma swe źródło w drugim § 7. Wzajemne rozgraniczenie psychologii i nauki przyrodniczej
§ 8. Czyste Ja i uświadomienie

Rozdział drugi. Świadomość jako przeżycie intencjonalne
§ 9. Znaczenie Brentanowskiego odgraniczenia „fenomenów psychicznych”
§ 10. Opisowa charakterystyka aktów jako przeżyć „intencjonalnych”
§ 11. Odsunięcie narzucających się nieporozumień terminologicznych: a) Obiekt „mentalny” bądź „immanentny”
§ 12. b) Akt oraz odniesienie świadomości albo Ja do przedmiotu
§ 13. Ustalenie naszej terminologii
§ 14. Wątpliwości wobec przyjęcia aktów jako opisowo ufundowanej klasy przeżyć
§ 15. Czy przeżycia tego samego fenomenologicznego rodzaju (zwłaszcza rodzaju uczucie) mogą być po części aktami, po części nieaktami
a) Czy w ogóle istnieją uczucia intencjonalne
b) Czy istnieją uczucia nie-intencjonalne. Odróżnienie wrażeń uczuciowych i aktów uczuć
§ 16. Rozróżnienie między treścią opisową a intencjonalną
§ 17. Treść intencjonalna w sensie przedmiotu intencjonalnego
§ 18. Akty proste i złożone, fundujące i ufundowane
§ 19. Funkcja uwagi w aktach kompleksowych na przykładzie fenomenologicznego stosunku zachodzącego między brzmieniem słownym a sensem
§ 20. Rozróżnienie jakości i materii aktu
§ 21. Istota intencjonalna i istota znaczeniowa
Dodatek do paragrafów 11 i 20. W sprawie krytyki „teorii obrazów” i nauki o „immanentnych” przedmiotach aktów

Rozdział trzeci. Materia aktu i leżące u podstaw przedstawienie
§ 22. Pytanie o stosunek zachodzący między materią a jakością aktu
§ 23. Uję cie materii jako fundującego aktu „samego tylko przedstawiania”
§ 24. Trudności. Problem zróżnicowania rodzajów jakości
§ 25. Dokładniejsza analiza obu możliwości rozwiązania
§ 26. Ocena i odrzucenie proponowanego ujęcia
§ 27. Świadectwo bezpoś redniej intuicji. Przedstawienie spostrze ż eniowe i spostrzeżenie
§ 28. Szczególne przebadanie sytuacji w przypadku są du
§ 29. Ciąg dalszy. „Uznanie” albo „akceptacja” samego tylko przedstawienia stanu rzeczy
Dopisek
§ 30. Ujęcie identycznego rozumienia słów i zdań jako „samego tylko przedstawiania”
§ 31. Ostatni zarzut przeciw naszemu ujęciu. Same tylko przedstawienia i izolowane materie

Rozdział czwarty. Studium o przedstawieniach fundujących ze szczególnym uwzględnieniem teorii sądu
§ 32. Dwuznaczność słowa przedstawienie i rzekoma oczywistość twierdzenia o ufundowaniu każdego aktu przez akt przedstawienia
§ 33. Restytucja twierdzenia na podstawie nowego pojęcia przedstawienia. Nazywanie i orzekanie
§ 34. Trudności. Pojęcie nazwy. Nazwy uznające i nie-uznające
§ 35. Uznanie nominalne a sąd. Czy sądy w ogóle mogą być częściami aktów nominalnych
§ 36. Ciąg dalszy. Czy wypowiedzi mogą pełnić funkcję całych nazw

Rozdział piąty. Dalsze przyczynki do nauki o sądzie. „Przedstawienie” jako jednolity jakościowo rodzaj aktów nominalnych i propozycjonalnych
§ 37. Cel poniższego badania. Pojęcie aktu obiektywizującego
§ 38. Jakościowe i materialne zróżnicowanie aktów obiektywizujących
§ 39. Przedstawienie w sensie aktu obiektywizującego i jego modyfikacja jakościowa
§ 40. Ciąg dalszy. Modyfikacja jakościowa i imaginacyjna
§ 41. Nowa interpretacja twierdzenia o przedstawieniu jako podstawie wszelkich aktów. Akt obiektywizujący jako pierwotny nośnik materii
§ 42. Dalsze wywody. Fundamentalne twierdzenia dotyczące aktów kompleksowych
§ 43. Rzut oka wstecz na wcześniejszą interpretację rozważanego twierdzenia

Rozdział szósty. Zestawienie ważniejszych ekwiwokacji terminów przedstawienie i treść
§ 44. „Przedstawienie”
§ 45. „Treść przedstawienia”
Uwaga

Słowniczek terminologiczny
Skorowidz osób
Skorowidz pojęć

CZEŚĆ II

Od tłumacza
Nota edytorska

Słowo wstępne
VI. Elementy fenomenologicznego rozjaś nienia poznania Wprowadzenie
Dział pierwszy Intencje i wypełnienia obiektywizujące. poznanie jako synteza wypełnienia i jego szczeble

Rozdzia ł pierwszy. Intencja znaczeniowa i wype ł nienie znaczenia
§ 1. Czy wszystkie, czy tylko niektóre gatunki aktów mogą pełnić funkcję nośników znaczenia
§ 2. Wyrażalność wszystkich aktów nie jest tu decydująca. Dwa znaczenia mówienia o wyrażaniu aktu
§ 3. Trzeci sens mówienia o wyrażeniu aktu. Sformułowanie naszego tematu
§ 4. Wyraz spostrzeżenia („sąd spostrzeżeniowy”). Jego znaczenie nie może tkwić w spostrzeżeniu, lecz w odrębnych aktach wyrażających
§ 5. Ciąg dalszy. Spostrze ż enie jako akt określający znaczenie, lecz nie zawieraj ą cy znaczenia w sobie
§ 6. Statyczna jedność [zachodząca] między wyrażającą myślą i wyrażoną naocznością. Rozpoznawanie
§ 7. Rozpoznawanie jako charakter aktu a „ogólność słowa”
§ 8. Dynamiczna jedność [zachodząca] mię dzy wyrażeniem a wyrażoną naocznością. Świadomość wypełnienia i świadomość identyczno ś ci
§ 9. Odmienny charakter intencji w jedności wypełnienia i poza nią
§ 10. Szersza klasa prze żyć wypełnienia. Przeżycia naoczne jako intencje domagające się wypełnienia
§ 11. Rozczarowanie i konflikt. Synteza odróżnienia
§ 12. Identyfikacja całkowita i częściowa oraz odróżnienie jako wspólne fenomenologiczne fundamenty predykatywnych i determinujących form wyrażeń

Rozdział drugi. Pośrednia charakterystyka intencji obiektywizujących i ich istotnych odmian poprzez różnice syntez wypełnienia
§ 13. Synteza rozpoznania jako charakterystyczna dla aktów obiektywizujących forma wypełnienia.
Przynależność aktów znaczenia do klasy aktów obiektywizujących
§ 14. Fenomenologiczna charakterystyka rozróżnienia intencji sygnitywnych i intuicyjnych przez swoiste właściwości wypełnienia
a) Znak, obraz i samoprezentacja
b) Percepcyjny i imaginacyjny wygląd przedmiotu
§ 15. Intencje sygnitywne poza funkcją znaczenia

Rozdział trzeci. Z fenomenologii szczebli poznania
§ 16. Sama tylko identyfikacja i wypełnienie
§ 17. Pytanie o stosunek [zachodzący] między wypełnieniem a unaocznieniem
§ 18. Szeregi szczebli wypełnień pośrednich. Pośrednie przedstawienia
§ 19. Różnica między przedstawieniami pośrednimi a przedstawieniami przedstawie ń
§ 20. Rzetelne unaocznienia w każdym wypełnieniu. Unaocznienie właściwe i niewłaściwe
§ 21. „Pełnia” przedstawienia
§ 22. Pełnia i „zawartość intuicyjna”
§ 23. Stosunki wagi intuicyjnej i sygnitywnej zawartości jednego i tego samego aktu. Czysta intuicja i czysta sygnifikacja. Treść spostrzeżenia i treść obrazu, czyste spostrzeżenie i czysta imaginacja. Gradacja pełni
§ 24. Szeregi wzrostu wypełnienia
§ 25. Pełnia a materia intencjonalna
§ 26. Ciąg dalszy. Reprezentacja albo ujęcie. Materia jako sens ujęcia, forma ujęcia i ujęta treść. Różnicująca charakterystyka ujęcia intuicyjnego i sygnitywnego
§ 27. Reprezentacje jako konieczne podstawy przedstawieniowe we wszystkich aktach. Ostateczne rozjaśnienie mówienia o różnych sposobach odnoszenia się świadomości do przedmiotu
§ 28. Istota intencjonalna i sens wypełniający. Istota poznawcza. Naoczność in specie
§ 29. Naoczności zupełne i zawierające luki. Dostosowane i obiektywnie zupe ł ne unaocznienie. Esencja

Rozdział czwarty. Możność pogodzenia i niemożność pogodzenia § 30. Idealny podział znaczeń na możliwe (rzeczywiste) i niemożliwe (urojone) § 31. Możność zjednoczenia albo możność pogodzenia jako idealny stosunek w najszerszej sferze treści w ogóle. Możność zjednoczenia „pojęć ” jako znaczeń
§ 32. Niemożność zjednoczenia (konflikt) treści w ogóle
§ 33. Jak tak że konflikt może fundować zjednoczenie. Względność mówienia o możności zjednoczenia i o konflikcie
§ 34. Kilka aksjomatów
§ 35. Niemożność zjednoczenia pojęć jako znaczeń

Rozdział pią ty. Ideał adekwacji. Oczywistość i prawda § 36. Wprowadzenie § 37. Funkcja wypełnienia pełniona przez spostrzeżenie. Ideał ostatecznego wypełnienia
§ 38. Akty uznające w funkcji wypełnienia. Oczywistość w sensie luźnymi ścisłym
§ 39. Oczywistość i prawda

Dział drugi Zmysłowość i intelekt
Rozdział szósty. Naoczności zmysł owe i kategorialne
§ 40. Problem wypeł nienia kategorialnych form znaczeniowych i przewodnia myśl jego rozwiązania
§ 41. Ciąg dalszy. Poszerzenie sfery przykładów
§ 42. Różnica między zmysłowym materiałem a formą kategorialną w całej sferze aktów obiektywizujących
§ 43. Obiektywne korelaty form kategorialnych nie są momentami „realnymi”
§ 44. Źródł o pojęcia bycia i pozostałych kategorii nie znajduje się w dziedzinie spostrzeżenia wewnętrznego
§ 45. Rozszerzenie pojęcia naoczności, zwłaszcza pojęć spostrzeżenia i imaginacji. Naoczność zmysłowa i kategorialna
§ 46. Fenomenologiczna analiza różnicy między spostrzeżeniem zmysłowym a kategorialnym
§ 47. Ciąg dalszy. Charakterystyka spostrze ż enia zmysłowego jako spostrze ż enia „prostego”
§ 48. Charakterystyka aktów kategorialnych jako aktów ufundowanych
§ 49. Dodatek o formowaniu nominalnym
§ 50. Formy zmysłowe w ujęciu kategorialnym, ale nie w funkcji nominalnej
§ 51. Kolektywy i dysjunktywy
§ 52. Ogólne przedmioty konstytuują się w ogólnych naocznościach

Rozdział siódmy. Studium o reprezentacji kategorialnej
§ 53. Odwołanie do badań działu pierwszego
§ 54. Pytanie o reprezentanty form kategorialnych
§ 55. Argumenty za przyjęciem odrębnych reprezentantów kategorialnych
§ 56. Ciąg dalszy. Psychiczna więź połączonych aktów i kategorialna jedno ść odpowiednich obiektów
§ 57. Reprezentanty naoczności fundujących nie są bezpośrednio połączone przez reprezentanty formy syntetycznej
§ 58. Stosunek dwóch różnic: zmysłzewnętrzny i wewnętrzny oraz zmysł i kategoria

Rozdział ósmy. Aprioryczne prawa myślenia właściwego i niewłaściwego
§ 59. Komplikowanie prowadzące do coraz nowych form. Czysta teoria form możliwych naoczności
§ 60. Względna albo funkcjonalna różnica między materią i formą. Czyste i zabarwione przez zmysłowość akty intelektu. Pojęcia zmysłowe i kategorie
§ 61. Kategorialne formowanie nie jest realnym przekształcaniem przedmiotu
§ 62. Swoboda kategorialnego formowania danego materiału i jej ograniczenia: prawa czysto kategorialne (prawa myślenia „właściwego”)
§ 63. Nowe prawa obowiązywania aktów sygnitywnych i sygnitywnie zmąconych (prawa myślenia niewłaściwego)
§ 64. Prawa czysto logiczno-gramatyczne jako prawa ka ż dego intelektu w ogóle, a nie tylko ludzkiego. Ich psychologiczne znaczenie i ich funkcja normatywna w odniesieniu do my ś lenia nieadekwatnego
§ 65. Niedorzeczny problem realnego znaczenia tego, co logiczne
§ 66. Wyodrębnienie najważniejszych różnic, które w zwykłym przeciwstawieniu „naoczności” i „myślenia” mieszają się ze sobą

Dział trzeci Rozjaśnienie wstępnego problemu
Rozdział dziewiąty. Akty nieobiektywizujące jako pozorne wypełnienia znaczeń
§ 67. Nie każdy akt znaczenia (Bedeuten) zawiera w sobie rozpoznanie
§ 68. Spór wokół interpretacji swoistych form gramatycznych wyrażających akty nieobiektywizujące
§ 69. Argumenty za i przeciw ujęciu Arystotelesowskiemu
§ 70. Rozstrzygnię cie
Dodatek Spostrzeżenie zewnętrzne i wewnętrzne. Fenomeny fizyczne i psychiczne
§ 1. Popularne i tradycyjne filozoficzne pojęcia spostrzeżenia zewnętrznego i wewnętrznego
§ 2. i 3. Teoriopoznawcze i psychologiczne motywy pogłębienia rozróżnienia tradycyjnego; ujęcie Brentana
§ 4. Krytyka. Spostrzeżenie zewnętrzne i wewnętrzne przy normalnym ujęciu tych pojęć mają ten sam charakter teoriopoznawczy; spostrzeżenie i apercepcja
§ 5. Ekwiwokacje terminu zjawisko
§ 6. Stąd pomieszanie nie mają cego znaczenia teoriopoznawczego przeciwieństwa między spostrzeżeniem wewnętrznym i zewnętrznym z teoriopoznawczo fundamentalnym przeciwieństwem między
spostrze ż eniem adekwatnym i nieadekwatnym § 7. O tym, że spór nie jest tylko sporem o słowa
§ 8. Pomylenie dwóch fundamentalnie różnych podziałów „fenomenów”. O tym, że treści „fizyczne” istnieją nie „jedynie fenomenalnie”, lecz „rzeczywiście”
Słowniczek terminologiczny
Skorowidz osób
Skorowidz pojęć