Agaj-Han. Powieść historyczna. Seria: Klasyka mniej znana

Opis książki:

Ledwo Dymitr Samozwaniec w grobie, Już Maryna przysposabia sobie Następnego kochanka. Lecz się kończy sielanka, Bo na punkcie jej Tatar ma fobię. (Zofia Papużanka) Niezwykła opowieść o miłości, władzy i zemście, o pięknej wojewodziance sandomierskiej Marynie Mniszkównie - Polce-carycy i o szaleńczej, zmysłowej, fatalnej miłości Agaj-Hana - buńczucznego wojownika, "pustyni dziecka, promieniami słońca karmionego", który "mści się zbrodniami na tych, których nienawidzi i na tych, których kocha". To opowieść o fatum, które zwisło nad losem ludzi i nad losem opisywanego świata: to opowieść o podbojach Moskwy przez Polaków, walkach o tron carów, o chaosie sprzecznych dążeń i krwawych rozwiązań; o momencie dziejowego przesilenia, konwulsji historii, zagładzie istnień ludzkich i dawnego kształtu świata. Niezwykła siła wyrazu, barokowej niemal prozy Krasińskiego, zbliżonej do frenetycznej prozy francuskiej, rozpościera przed oczami czytelników świat południowego Wschodu, "kraju słońca, gdzie konie skrzydlate, gdzie powietrze jest morzem światła" i przerażającą północną ziemię, skutą mrozem. Takie jest tło dla teatru pierwotnych nieokiełzanych namiętności w nienawiści i miłości, obrazów walk, okrucieństwa i mordów sąsiadujących ze scenami furii miłosnych pożądań, erotycznych uniesień w scenerii wschodniego przepychu i bogactwa. To oryginalny przykład romantycznego ekspresjonizmu, zapowiadający prozę Żeromskiego i Kadena-Bandrowskiego. Carowa wyglądała tej nocy właśnie, jak trzeba na draźnienie męskiego serca; na licu płonie od namiętnego oczekiwania, na czarnych włosach złota mitra się wznosi, tak kształtnie rzucona, że i jednego pukla nie zasłania i jej blaskom żaden pukiel nie szkodzi; płaszcz odpada od ramion, za każdym krokiem zsuwa się bardziej, już ciągnie się po ziemi; ale za to ramiona błysnęły spod niego. Szata znad piersi gwałtownym biciem tych piersi odsunięta, rąbek jeszcze został biały, przejrzysty, słaba opona przeciw rozhuźdanym oczom. I włosy też z wolna spływają w dół na ramiona, na plecy. Och! Kto na nią patrzy, tej nocy długie zachowa wspomnienie. Statku i urody tyle na tych licach, tyle hartu na czole, że marmurem wydaje się białym, ale tyle ponęty, błagań, rozkazów na ustach, że zdają się liściami róży drżącymi w powiewie - raz je wiatr mocny rozrywa, znów cichy głaszcze i spokoi. Krasiński Zygmunt (1812-1859) pseudonim Spiridion Prawdzicki, hrabia, polski poeta, dramatopisarz, prozaik. Uważany za jednego z "trzech wieszczów". Studiował na wydziale prawnym Uniwersytetu Warszawskiego, wyjechał do Szwajcarii, pod wpływem ojca, generała lojalnego carowi, powstrzymał się od udziału w powstaniu listopadowym i innych przedsięwzięciach patriotycznych, co trwale odcinęło się na cłaym jego późniejszym życiu. Do końca życia przebywał za granicą, głównie we Francji i Włoszech, zmarł w Paryżu, pochowany został w podziemiach kościoła w Opinogórze, gdzie znajduje się też dawna siedziba rodu Krasińskich. Początkowo pisał powieści historyczne nawiązujące do tzw. romansu gotyckiego oraz prozy W. Scotta: Grób rodziny Reichstalów (1828), Władysław Herman i dwór jego (1830), Agaj-Han (1834). W poczet polskich wieszczów wprowadziły go jednak dramaty, którymi włączał się w wielką romantyczną dyskusję historiozoficzną o dziejach Polski Nie-Boska komedia (1835) ukazuje wizję rewolucji plebejskiej skierowanej przeciwko arystokracji, Irydion (1836) zaś jest filozoficzno-historycznym rozważaniem o upadku Rzymu, które jest jednocześnie refleksją nad losem Polski. W Trzech myślach... (1840) dał wyraz zaniepokojeniu kierunkiem rozwoju świata, odchodzącego od tradycyjnych wartości chrześcijańskich. Poemat profetyczny Przedświt (1843) prezentował nurt mesjanizmu. Stanowczym sprzeciwem Krasińskiego wobec ideałów i spisków rewolucyjnych w kraju były Psalmy przyszłości (1845), proponujące postawę solidaryzmu narodowo-religijnego, z czym polemizował Juliusz Słowacki. Wkrótce Krasiński zaczął się przeciwstawiać wszelkiej działalności patriotycznej, dążącej do podważenia istniejącego ładu.

Książka "Agaj-Han. Powieść historyczna. Seria: Klasyka mniej znana" - Zygmunt Krasiński - oprawa miękka - Wydawnictwo UNIVERSITAS.